*~9~*

9.
“Ayumi??” “Ayumi?” Vage stemmen waren te horen. Ze knipperde met haar ogen. Wazige contouren van mensen werden zichtbaar. “Itachi ??” Haar stem klonk krakerig. “NEE, Itachi is hier niet” Ayumi knipperde nog een paar keer met haar ogen en toen werd haar beeld duidelijker. Een man met lang zwart haar werd zichtbaar. Naast hem stond een andere man met grijs haar. “Ayumi, je bent van mij” De man met het zwarte haar keek haar aan met een grijns. “Mijn naam is Orichimaru” Een gevoel van angst nam haar lichaam over. Ayumi schudde haar hoofd. “Ik wil terug naar Itachi-sama, en tobi en alle anderen !!” Een paar enkele tranen begonnen over haar wangen te glijden. “Maak je geen zorgen Ayumi,” Orichimaru veegde de tranen van het kleine meisje weg “Kabuto hier, zal jou in een hele diepe slaap zetten waardoor je lichamelijk en geestelijk zult groeien tot een zeventien jarige. Je zult je niks meer herinneren van wat er gebeurd is voor je hier bij mij kwam. Je hoeft je geen zorgen meer te maken over je geliefde Itachi-sama.” Orichimaru lachte nog even zachtjes en liep toen richting de deur zonder om te kijken. Met grote ogen volgde Ayumi de man met haar ogen, tot dat ze geluiden begon te horen aan de andere kant van de kamer. De man met grijs haar liep op haar af en gaaf haar een injectie. Ze probeerde haar arm weg te trekken maar de man die zich Kabuto noemde was haar voor en hield haar arm op de plek waar hij lach. “Maak je geen zorgen meisje dit gaat niet zo heel veel pijn doen” De kamer waar Ayumi in zat begon te draaien en het voelde alsof ze werd weggezogen uit de wereld waar ze was. Hevige steken begonnen haar hoofd over te nemen. Flitsen van haar nog korte jeugd flitste door haar hoofd en werden verbrand. Ze had het gevoeld dat haar hoofd op ontploffen stond. Ze gilde steeds harder. En voelde hoe haar kleding was uitgetrokken en hoe er allemaal dingen op haar lichaam werden geplakt. Nog een aantal steken in haar lichaam en toen voelde ze niks meer. Ze zakte steeds verder weg tot dat ze niks meer hoorde, voelde en zag.

Itachi sprong op van de bank toen er een schok door hem heen ging en toen hij dacht dat hij Ayumi stem hoorde. Het was niet zomaar haar stem, maar meer een hulpkreet. Iedereen keek hem verbaasd aan. “Waar de F*ck heb jij last van ?” Hidan wees met zijn vinger op hem. “hoorde jullie dat dan niet ?” “Hoorde wat??” Herhaalde Kisame. “Ik dacht dat ik Ayumi hoorde schreeuwen.” “Ik hoorde helemaal geen F*ck” Hidan stond op. “Ik kan wel even gaan kijken” Hidan liep de woonkamer uit om vervolgens nog geen halve minuut terug te rennen door de deur. “WHAT THE F*CKING HELL, AYUMI IS WEG, HOLY JASHIN-SAMA” “Wat !!!” Itachi stond meteen rechtovereind net als alle andere leden. “We moeten haar zoeken!!” Deidara rende al gillend naar zijn kamer om zich om te kleden. “Wat als ze gewoon ergens in de akatsuki hide out zit ??” Kakuzu begon al te lopen om te zoeken in de hide out. Na een uur had niemand haar gevonden. Tobi was Pein wezen inlichten over het incident dat zich speelde. De deur knalde open en Pein kwam binnen. De meeste van de akatsuki lede stonden al klaar om naar buiten te gaan en haar te gaan zoeken. “Jullie mogen Ayumi zoeken maar ik wil dat alle missies er niet onder lijden en dus voert ieder lid gewoon zijn missies uit op de dag en de tijd wanneer dat van hem verwacht word.” Bulderde Pein. Met die worden draaide hij zich om en liep weg.
En gingen de akatsuki leden de deur uit om hun jongste lid te zoeken.

Reacties asjeblieft.
Zouden jullie misschien iets op willen schrijven dat jullie graag zouden willen dat er gebeurd.