WS ~ 36

(Nyree)

Ik trok mijn benen op toen Tom aan de deur hoorde friemelen en vervolgens de klik van het slot hoorde. “Oh goed, je hebt alles ingepakt voor morgen, dan kunnen we langer slapen.” Ik veegde snel mijn tranen af aan het donsdeken en kroop uit bed. “Ik dacht wel dat je dat zou kunnen gebruiken.” Zei ik zacht en probeerde zo normaal mogelijk de klinken.

Zijn ogen priemden op mijn in short en T-shirt gehulde lichaam toen ik de badkamer in strompelde. “Nyree?” Zijn stem klonk vlakbij de deur. “Wat?” De rode randen onder mijn ogen prikten. Het puntje van mijn neus zag rood van het huilen. “Gaat het wel?” Zijn stem klonk wat hees. Vast van al dat ‘Noise’ en ‘Louder’ geschreeuw. “Ja,”

Ik had zo’n voorgevoel dat hij niet weg zou gaan. Het bleef tenslotte onze kamer. “Ik geloof je niet,” mompelde hij. In al die jaren had hij nog steeds niet geleerd om te articuleren. Ik zou maar wat graag zeggen dat ik er gewend aan geraakt was na al die jaren. “Dan geloof je me niet,” Ik gooide water in mijn gezicht en bleef boven de lavabo hangen. De druppels vielen van mijn neus en kin af.
De deur ging open. Hij had er blijkbaar niet bij nagedacht dat ik hier even goed naakt had kunnen staan. Ach ja, wat maakte het ook uit? We zaten samen in bad toen we vijf waren.

Zonder ook maar één woord te zeggen kwam hij achter me staan. “Ik ga niet weg tot je het gezegd hebt,” Ik pakte één van de dikke witte badhanddoeken en verborg er mijn gezicht in. Het nam niet weg dat zijn aanwezigheid me bang maakte.

“Je weet dat je het niet kan verbergen,” Mijn geduld raakte stilaan op. Ik hief mijn hoofd op en staarde naar hem in de spiegel. Zijn ogen stonden bezorgd. Mijn mondhoeken begonnen te trillen. Mijn keel werd dichtgeknepen.
“Je ziet het niet hé? Snap je het niet?” Zijn hand wreef over mijn rug en bleef in mijn nek hangen. Hij trok me tegen zich aan en verborg me in zijn armen. Zijn warmte probeerde mijn lichaam binnen te dringen.

Ik kneep verwoed in zijn T-shirt. “Ik hoor hier niet Tom,” fluisterde ik en begroef mijn hoofd in het kuiltje van zijn nek. “Oh Nyree, wat is er toch met je gebeurt?” fluisterde hij en kuste mijn haren. Ik snikte luid en trok hem dichter tegen me aan. Mijn vingers klauwden in zijn rug.

Hij duwde twee vingers onder mijn kin en tilde mijn hoofd op. “Alles komt goed, ik beloof het je,” “Beloven is een groot woord Tom,” Ik staarde hem waterig aan. “Je hoeft dit niet te voelen Nyree, je verdient die pijn niet,” Ik sloot mijn ogen en probeerde de tranen terug te duwen. Hij had gelijk, maar wat deed ik ertegen? Het was na al die jaren een deel van me geworden. “Niet weggaan,” fluisterde ik. Hij streelde mijn slaap

“Bedankt,” “Waarvoor?” vroeg hij en liet hand door mijn lange rode haren gaan. “Om hier te zijn,” Ik ging op mijn tenen staan en kuste zijn wang. Zijn ogen hielden de mijne gevangen. Het was alsof ik… neen ik had hier geen woorden voor. Onze gezichten waren amper drie centimeter van elkaar verwijdert. Ik kwam dichterbij, liet mijn neus tegen de zijne strelen en voor ik zijn naam kon uitspreken voelde ik zijn lippen op de mijne. Ik kuste terug. “We zouden dit niet moeten doen Tom,” fluisterde ik. Mijn bibberige handen streelden zijn gezicht. “Ik weet het,” fluisterde hij terug.

Het was sterker dan mezelf, ik kon het niet omschrijven. Mijn buik ontplofte bijna. Alsof onze intuïtie op elkaar afgestemd was zochten onze lippen elkaar weer. Hij tilde me op en duwde de badkamer deur open. We vielen op het bed en het laatste wat ik me nog herinnerde was dat ik enkel hem voelde. Niets anders, enkel hem.