* OO1 * Your children need your presence more than your presents

'Maya, heb je zin om mee te gaan met mij naar huis?' 'Ik kan niet. Ik heb nog tonnen huiswerk te maken.' 'Ik heb een idee, wat nou als je met mij mee gaat naar huis om samen huiswerk te maken kunnen we er gelijk een meiden avond aan vast plakken. Lijkt je dat wat?' 'Ja, lijkt me leuk! Kom pak je spullen, dan kunnen we gaan. Des te eerder we weg gaan, des te langer onze meiden avond kan duren!' ‘Ik ben er al, kom we gaan.’ Zei mijn beste vriendin Stacey. Eigenlijk is Stacey mijn enige vriendin omdat zij accepteert wie ik ben en mij niet beoordeelt op uiterlijk maar op innerlijk. Omdat ik kaal ben is het moeilijk om vriendinnen te maken omdat ze het raar vinden. En als ik ze vertel dat ik kanker heb dan behandelen ze me ineens heel anders. Iets waar ik totaal niet blij mee ben, want we zijn toch allemaal gelijk? Tenminste zo zie ik het.

We waren op weg naar de fietsenstallen toen ik ineens Courtney met haar vriendinnen zag staan. ‘Oh nee, daar heb ik dus nu totaal geen zin in.’ ‘Wie, oh laat maar. Ik zie ze al. Je moet gewoon doen alsof je ze niet ziet.’ Pff, makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Welwelwel als we daar de kale muis niet hebben. Nog steeds op zoek daar je pappie, Maya? Wanneer geef je het nou op. Je zult hem niet vinden. Ik bedoel, wie wilt er nou een kale dochter, een dochter als jou.’
Tel tot tien Maya, rustig aan. Gewoon tot tien tellen… 1… 2… ach laat maar. Je zou denken dat na al die jaren van getreiter ik wel gewent zou zijn hieraan. Maar geloof me, je raakt er nooit gewent aan. Het doen me elke keer weer pijn als mensen mij zo beledigen. Normaal val ik nooit zo snel uit. Maar nu bij Courtney… Dit is gewoon de druppel die de emmer doet overlopen en niemand de me kan stoppen om een waterval van beledigingen tegen te houden.
‘Houd je bek, Courtney. Je eigen vader heeft niet eens tijd voor jou omdat hij zogenaamd te druk bezig ik met zijn werk. Zo belangrijk ben je voor hem. En je moeder, daar hoef je ook niet op te rekenen want zij is te druk bezig met zichzelf. Dus houd je verwijten voor jezelf en kijk eens naar jezelf want bij jou is het ook niet rozenkleur en maneschijn. Ik heb tenminste nog een familie die echt om me geeft en een vriendin die me nooit in de steek zou laten. Wanneer was nou de laatste keer dat je je vader nog echt heb gesproken? Of je moeder? Wanneer was de laatste keer dat je nog wat leuke dingen deed met je familie of vrienden? Je moet je niet verbergen onder een masker van make-up, want daarmee houd je alleen jezelf voor de gek en niet andere hoor. Dus kijk eerst naar je zelf voordat je andere gaat beoordelen.’
Ik heb me nog zacht uitgedrukt terwijl ik dit allemaal vertelde. Het enige wat Courtney kon zeggen was: ehh. Er kwam niet meer uit dan wat gestotter en gebrabbel en ze liep weg alsof ze alles was. ‘Rustig maar Maya, kom laten we naar huis gaan en ons op iets anders concentreren.’ We pakte onze fietsen en fietsten weg naar Stacey’s huis.

Eenmaal bij Stacey’s huis aangekomen zien we haar broer Zack op de bank hangen met een andere jongen. ‘He Zack, ik ben thuis. Wie is dat?’ vroeg Stacey aan haar broer. ‘Oh, dat is Liam, een vriend van mij.’ ‘Ok, hoi Liam. Ik ben Stacey, Zack’s zusje. En dit is mijn vriendin Maya.’ ‘He’ meer kwam er niet uit Liams mond. ‘H…heey’ stotterde ik. Liam keek mij onderzoekend aan, wat mij alleen maar kriebels opleverde. Maar of dit nou goede of slechte kriebels waren… Tsja, daar was ik nog niet over uit.

_________________
Zouden jullie een
reactie willen
achterlaten.
Dan weet ik of ik
door moet gaan.

_________________