O4.

Roselyn Valentina Patterson

Even later galmde de muziek door de zaal. Tevreden liep ik terug naar het bankje en trof daar nog steeds Justin aan die in gesprek was met Beyoncé. Beyoncé begroette me even. Ik glimlachte terug en keek toen naar Justin. Hij zei niks, keek alleen maar met twinkelende ondeugende ogen naar Beyoncé. Ik zag zijn blik op iets hangen en volgde toen zijn blik. Ik kwam uit op het decolleté van Beyoncé. Ze had het aardig laag zitten waardoor je er zo in kon gluren. Daar keek hij dus naar. De sukkel. Ik ging bij ze op de bank zitten en luisterde naar hun gesprek. Justin was alleen maar over zichzelf aan het praten. Toen Beyoncé weg was keerde ik me naar Justin. ‘Je bent wel erg vol over jezelf of niet?’ Ik nam een slok van mijn glas wijn die ik ondertussen nog even ergens vandaag had gehaald. ‘Valt wel mee hoor.’ Lachte Justin. Daarmee was ons gesprek alweer afgelopen. Ik zuchtte en keek even rond. Bijna iedereen was aan het dansen. ‘Kom.’ Ik stond op en dronk het laatste beetje wijn wat in mijn glas zat in een teug leeg. ‘Wat?’ Justin keek me vragend aan. ‘We gaan dansen, dumbass.’ Zei ik en ik pakte hem bij de arm en trok hem mee de dansvloer op. Alweer zag ik hem bij iemand naar de borsten gluren. ‘Als je het doet moet je het niet te opvallend doen. Dan gaan ze je raar aankijken.’ Schreeuwde ik in Justin’s oor. Justin keek me verbaasd aan. ‘Het is maar een tip hoor.’ Zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde. Hij dacht serieus dat ik niks in de gaten had gehad maar dan moest ik hem flink teleurstellen. Ik heb altijd alles in de gaten. Ik grijnsde even en ging toen verder met dansen.

Toen we een tijdje gedanst hadden liepen Justin en ik lachend weer terug naar het bankje. Ik had al een paar wijntjes meer op en Justin ook. Ja, eigenlijk mochten we nog helemaal geen alcohol maar mijn ouders hadden er nooit problemen mee gehad dat ik het al dronk. Af en toe alcohol kon geen kwaad, zeiden ze altijd. Ik plofte neer op de bank en keek met een pijnlijk gezicht naar mijn voeten. Ze begonnen echt zeer te doen door die hakken. ‘Zere voeten.’ Lachte Justin. Ik knikte. ‘Jep, daar heb jij mooi geen last van.’ Justin grijnsde. ‘Nee, gelukkig niet.’ ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ vroeg ik me opeens af. Ik wist dat hij ongeveer net zo oud als mij was maar precies wist ik het niet helemaal. ’17, en jij?’ ‘Dan ben je ouder dan mij. Ik ben 16. Maar ik word wel bijna 17.’ Glimlachte ik. ‘Oh echt? Wanneer?’ vroeg Justin. ‘6 mei.’ Antwoordde ik. ‘Oh, dat is maar twee maanden na mijn verjaardag. Ik ben namelijk 1 maart jarig.’ Grijnsde Justin. Ik knikte. Leuk om te weten. ‘Ik ga jouw verjaardag onthouden. En dan als je jarig bent ga ik je feliciteren.’ging Justin verder. ‘Waarom?’ Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘Omdat ik dat leuk vind.’ Antwoordde Justin. ‘Hmm, je gaat mijn verjaardag toch weer vergeten. Over een week ben je zelfs alweer vergeten wie ik ben.’ Wat een grapjas was die Justin. Dacht hij nou echt werkelijk dat hij mijn verjaardag ging onthouden? Ik schatte hem best wel dom. Volgens mij kon hij nog niet eens namen onthouden. ‘Oké, wat krijg ik van jou als ik je verjaardag niet vergeet?’ Vroeg Justin. Ik lachte. ‘Ik doe alles wat je maar wilt, want je gaat hem toch vergeten.’ ‘Echt? Dus als ik jouw verjaardag niet vergeet doe jij alles wat ik wil?’ Ik knikte. Dat had ik toch gezegd? ‘We moeten zweren.’ Zei Justin toen. Ik rolde met mijn ogen. Ook nog. ‘Oké.’ Zei ik en ik spuugde wat speeksel op mijn hand. Justin deed hetzelfde en we schudden elkaars handen. ‘Ik zweer dat als Justin mijn verjaardag niet vergeet, ik alles doe wat hij wilt.’ De grijns op Justin’s gezicht werd met de seconde groter. ‘Deal.’ Zei hij en hij liet mijn hand los. Met een vies gezicht keek in naar mijn speeksel-hand. Mijn speeksel gemengd met die van Justin. Iewl. Ik veegde mijn hand af aan de bank en richtte me toen weer tot Justin. Justin haalde net zijn mobiel tevoorschijn. ‘Wat ga je doen? Toch niet mijn verjaardag in je mobiel zetten? Dat mag namelijk niet. Je moet het zelf onthouden. Met je eigen hersenen.’ Zei ik terwijl ik even met mijn vinger tegen m’n hoofd tikte. Justin knikte. ‘Weet ik. Ik wilde alleen even vragen wat je nummer was.’ Ik somde mijn nummer op en Justin tikte de cijfers in op zijn mobiel. ‘Thanks.’ Zei hij toen en hij liet zijn mobiel weer in z’n broekzak glijden. ‘Dus 6 mei. Dat is bijna over een maand al.’ Ik knikte. ‘Nog iets meer dan een maand.’ Verduidelijkte ik hem. Justin knikte. ‘Ah, dat gaat wel lukken. Hoop ik.’ Hij doelde waarschijnlijk weer op onze weddenschap. Ik rolde met mijn ogen. Hij ging het toch vergeten. Ik was er 99,9999% zeker van. Hij kon alleen maar aan zichzelf denken, dus het was onmogelijk dat hij mijn verjaardag zou onthouden. Met die gedachte stond ik op om voor mij en Justin nog wat drinken te halen.

Aan het eind van de avond was ik zelfs de hele weddenschap alweer vergeten. Tot Justin me eraan herinnerde door even mijn verjaardag in mijn oor te fluisteren. Hij keek me glimlachend aan en liep toen weg. Als hij dit maar niet te serieus nam. Als hij maar niet echt mijn verjaardag ging onthouden want dan had ik een probleem. Een best wel groot probleem.