{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and twenty-nine.]

De ene moment klonk er gestommel in de aarde en viel de steen open zoals een deur.Een bezwete dwerg met vlammend oranje haren en een baard,met eelterige handjes kwam eruit.’Koningen en koninginnen!’zei hij enthousiast begroetend,’Welkom,welkom!’’Ga eens uit de weg,Nibin,’bromde een stem en de dwerg,Nibin,klom uit het gat.Zijn zes broers volgden direct.’Wat kunnen we doen?’vroegen ze en een wreef in zijn ruwe handen.’Ik zou graag willen dat jullie een zwaard zouden maken voor Alex,een vriend van ons,’zei Peter direct.’Als meneer Alex hier aanwezig is?’vroeg nog een dwerg,Dinus.Alex kwam nogal verlegen naar voren en de dwergen bestudeerden zijn handen,om te weten hoe de greep moest zijn.Hij keek nogal verward naar de anderen.Dit had hij nog nooit meegemaakt!De dwergen waren zo professioneel.’Dat is goed,’zei Nibin zakelijk,’Willen jullie wachten tot wanneer hij klaar is?’’O,maar jullie hebben tijd,’zei Susan,’Ik bedoel.Het mag wat uren duren op een dag.Maar niet te lang.De Andalusianen staan op de kijk.’’Dat begrijpen we,’zeiden de dwergen serieus,’Hoe gaat het er dan mee?’’De Andalusianen zijn nog altijd kwaad door Glozelle.’zei Edmund.Opeens keken ze allemaal naar Selena en Gabrielle.’Ja,zij zijn de prinsessen,’zei Peter,’Maar zij hebben onze kant gekozen omdat toen ze hier terecht waren gekomen,ons eerst hadden ontmoet.’’Leuk kennis te maken!’zeiden ze allemaal in koor.’Dat geldt ook voor ons!’zeiden Gabrielle en Selena dan.’We zullen komen als het klaar is,’zei Dinus.’Dat is goed,’zei Lucy en na de groeten en afscheid gingen ze terug.