12. Verleden

Morgan vertelde dat hij in het ziekenhuis kwam na een auto ongeluk. Hij had geen kans tot overleven meer tot dat Carlisle hem vond, toen dit gebeurde was ik net aan het praten met Alice. Was ik ook maar gebleven dan had ik hem eerder ontmoet. Hij vertelde ook dat zijn ouders en broertje het ongeluk overleeft hadden en nu om hem aan het rouwen waren terwijl hij eigenlijk nog een soort van leeft. Toen hij dat zei was ik opgelucht dat ik de enige was die het auto ongeluk had overleeft anders waren mijn ouders en zusje nu nog aan het rouwen om mij. De enige die nu nog rouwde was Tia. Misschien zou ik eens een keer kijken hoe het met haar gaat. Toen ik terug dacht aan het auto ongeluk dacht ik ook aan en belofte die ik aan me zusje had gedaan toen we nog in ons vakantiehuisje zaten; ‘Isla?’ vroeg Olivia ‘Ja Oli?’ ‘Zou je me nooit verlaten?’ vroeg ze. ‘Waarom zou ik je moeten verlaten Oli?’ vroeg ik. ‘Nou, als je later gaat samenwonen of trouwen dat je me altijd nog kom opzoeken’ zei ze ‘Dat beloof ik, ik zou je altijd komen opzoeken’ zei ik. ‘Ook als ik dood ben?’ vroeg ze. ‘Doe niet zo gek Oli, ik ga eerder dood dan jou hoor dus dan moet jij mij komen opzoeken’ lachte ik. ‘Je weet het nooit Is. Mijn vriendin Polly is toch ook dood gegaan?’ vroeg ze. ‘Ja Oli, ze heeft een ongeluk gehad, maar een ongeluk ligt in een klein hoekje, dat zal ons nooit gebeuren. Maar als jij je er goed bij voelt dan beloof ik dat als jij eerder dood gaat dan mij dat ik dagelijks naar je graf kom, maar waag het niet eerder dan mij dood te gaan’ zei ik. ‘Dat beloof ik’ zei ze glimlachend. Ik gaf haar een kus en omhelsde haar. Nou weet ik waarom ze na mijn 4 dagen coma niet had opgegeven ze wou haar belofte aan mij behouden. En ik moest mijn belofte aan haar houden. Ik ga zo eerst langs bij haar graf en daarna ga ik bij Tia langs om te kijken hoe het met haar gaat. ‘Morgan ik ga even weg, ik ben over een uurtje terug’ zei ik, ik zag dat hij wou vragen wat ik ging doen maar snel drukte ik een kus op zijn mond en rende weg. Ik plukte drie bosjes bloemen en rende naar de begraafplaats. Ik stopte bij het graf van mijn moeder en keek naar de tekst; Lisanne Naomi Summers, 14-04-1966 ~ † 03-12-2010. Ze lag naast mijn vader; Johan Heijn Summers, 23-09-1965 ~ † 03-12-2010. En naast mijn vader lag mijn zusje; Olivia Petronela Summers, 11-06-2002 ~ † 07-12-2010. Bij alle drie legde ik een bosje bloemen. Maar toen ik verder liep schrok ik me dood, ook al kan dat niet. Er stond nog een graf naast mijn zusje; Tia Mine Summers, 26-01-1960 ~ † 23-04-2012. Nee! Niet Tia! Ze is een maand na mijn vertrek bij de Cullens overleden! Waarom wist ik dit niet! Verdrietig rende ik naar Tia’s huis. Het stond niet te koop en was niet verkocht. Alles stond er nog, omdat niemand van onze familie nog leefde was er geen erfenis weggeven en dus was het huis ook niet verkocht. Ik liep naar binnen gelijk door naar Tia’s slaapkamer. Er stond een tafeltje met een kaars erop en daarachter mijn foto. De kaars was nog maar een stompje. Ik liep naar haar kast en opende haar kluis. Ik haalde alle papieren eruit en ging op het bed zitten. Tot mijn verassing lag haar testament er ook bij. Daarin stond dat ik alles erfde maar het huis pas mocht verkopen als ik 20 jaar was. Ik stierf toen ik 16 was en ik was nu 18 geweest. Ik pakte een koffer uit de kast en pakte alle papieren, foto’s, dagboeken en dierbare spullen in. Ik zette de koffer bij de deur en liep naar mijn oude kamer. Alles stond er nog. Mijn rolstoel, mijn bureau, alles! Ik pakte mijn laptop en liep terug naar de deur. Ik stopte mijn laptop in de koffer en ging in de woonkamer op de bank zitten. Toen verloor ik mijn zelfbeheersing. Ik begon heel erg te snikken. Op dit moment wou ik dat ik echt kon huilen, ik wou tranen voelen. Ze over mijn wangen laten glijden. Ik had verwacht dat Alice me wel zou zien maar zonder dat ik het zelf doorhad had ik de tijd op stop gezet. Na een uur zette ik de tijd verder en rende met mijn koffer terug naar het graf. Ik legde mijn oude teddybeer bij mijn zusje en een hele grote bos bloemen bij Tia. Toen rende ik naar huis. Toen ik binnen kwam was er niemand, zeker opzoek naar mij. Ik liep naar boven en legde de spullen in mijn kamer. Ik startte mijn laptop en begon een verhaal te typen, over mijn zusje en over Tia. Ik typte zo snel dat ik na 10 minuten was ik klaar. Ik zette mijn laptop onder het bed en liep naar beneden. Ik ging op de bank zitten en Alice rende op me af. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze. Ik vertelde hun het hele verhaal. ‘Wat erg lieverd’ zeiden verschillende mensen. Ik werd geknuffeld en liep samen met Morgan naar boven.