Gelukkig

~Alec~

De weken op Hawaii gingen snel voorbij en voordat we het wisten zaten we alweer in het vliegtuig richting Denali. Ik had na al die weken nog steeds niets van Jane gehoord. Blijkbaar haatte ze me nu en wou ze me nooit meer zien, anders had ze wel iets van der laten horen. Ik zat er best wel mee want ze is mijn zus, ookal was ik waarschijnlijk geen broer meer voor haar. Toen we aankwamen in Denali stonden Kate en Garret buiten op ons te wachten. Carmen en Eleazar waren de dag daarvoor op vakantie gegaan. Kate, Garret en Tanya gingen jagen aangezien Tanya dat al een tijdje niet meer had gedaan. Ik had geen dorst. Voordat we weg gingen van Hawaii had ik nog even gejaagd dus mijn dorst was behoorlijk gelest. Ik liep naar binnen en ging op de bank zitten. Ik zette de tv aan, misschien was er nog iets belangrijks gebeurd toen we weg waren. Maar er was helemaal niets. Rustig liep ik naar de kamer van Tanya en mij. Toen ik mijn kast opende voor andere kleren zag ik mijn oude ketting hangen van de Volturi. Ik pakte hem en gooide hem ver uit het raam. Die ketting wou ik nooit meer zien. Na een kwatier ging de bel. Rustig liep ik naar beneden en deed de deur open. Ik schrok. ‘Jane? Wat doe je hier?’ vroeg ik. ‘Alec!’ zei ze glimlachend en ze omhelsde me. ‘Sorry dat ik niet op je bruiloft ben gekomen broertje’ zei ze. Toen viel het me pas op dat ze geen mantel meer om had maar gewone kleren droeg, en ze had haar ketting ook niet meer om. ‘Waarom heb je geen mantel meer om en je ketting?’ vroeg ik ‘Omdat ik bij de Volturi weg ben.’ zei ze rustig. ‘Hebben ze je zomaar weg laten gaan?’ vroeg ik geschrokken ‘Na jou? Natuurlijk niet, dat is ook de reden dat ik niet op je bruiloft was. Ze hebben me opgejaagd, ik moest kiezen; Opnieuw aansluiten of dood gaan.’ zei ze ‘Maar ik ben gevlucht en na 2 weken hebben ze me niet meer gezocht’ ‘Waarom ben je weggaan?’ vroeg ik. ‘Voor jou, je weet toch dat ik niet zonder mijn broertje kan leven’ zei ze en ze gaf me een knipoog. Ondertussen zaten we op de bank. ‘En waarneer onmoet ik mijn schoonfamilie?’ vroeg ze. ‘Carmen en Eleazar zijn op vakantie en de rest is jagen’ zei ik. Toen zag ik pas dat haar ogen oranje waren, ze zag het. ‘Ja, ik dacht als ik misschien bij jullie mocht komen wonen dat ik ook maar volgens jullie regels moet leven.’ zei ze ‘Sinds ik uit Volterra ben heb ik niet meer op mensen gejaagd.’ Ze was er trots op, dat zag ik in haar ogen. Nadat iedereen terug was van jagen, gingen ze praten met Jane. Ze was welkom om bij ons te wonen. En ik was blij dat ze ons gevonden had, ik was geheel gelukkig nu. Met Tanya als mijn vrouw en mijn familie; Jane, de Denali clan en de Cullens. Zo mocht mijn leven in de eeuwigheid doorgaan.

Einde