004

Mary Bendué

"Bedankt Mary." Ik glimlach naar Harry. "Geen probleem hoor, zo kan ik de stof ook nog eens herhalen." "Een win-win situatie dus." Ik grinnik. "Inderdaad." "Heb je misschien zin om vanavond iets te doen, met mij?" Hij staart naar beneden en dan snap ik wat hij bedoelt. "Je bedoelt als date?" Hij wordt rood. "Niets als jij dat niet wil." Ik bijt op me onderlip. "Sorry Harry-" "Nee, maakt niet uit. Het was stom van me, ik zie je zo wel weer." Hij staat op, pakt zijn spullen en loopt snel door naar de jongens slaapkamers. Ik zucht en laat me benen languit op de sofa vallen, ik haatte iemand afwijzen altijd zo. Maar hem valse hoop geven zou niet eerlijk zijn, en al helemaal niet omdat hij zich moet concetrenen op de heer van het duister. "Mary wat is er gebeurd?" Vraagt Ron terwijl hij de trap af komt lopen die naar de jongens slaapzaal leid. "Harry vroeg me een soort van mee uit, en ik zei nee." Hij knikt. "Hij vind je leuk." "Weet ik, maar ik hem niet." "Weet ik, jij vind mij natuurlijk leuk." Ik grijns. "Ja, ik vind jou heel leuk." "Wie vind je heel leuk?" Vraagt Hermione die de leerlingenkamer binnen komt lopen. "Ron." Haar gezicht vertrekt even maar als ze mijn grijns ziet kalmeert ze. "Oh, dat kan."

"Doe mij maar een kippenboutje." Zeg ik tegen Ron die me de schaal met vlees voorhoud. "Eentje maar?" "Ja, ik kan niet zoveel op als jij. Ik ben maar een klein meisje." Hij grijnst en legt een kippenbout op me bord en pakt er voor zichzelf drie. "Waarom is Harry er eigenlijk niet?" Vraagt Ginny die naast Ron gaat zitten. "Mary heeft hem afgewezen en nu schaamt hij zich." "Ron." Sis ik. "Wat?" "Niet zo hard, niet iedereen hoeft het te horen." "Sorry." Mompelt hij. Ik pak een stukje kip van me bord en gooi het naar zijn hoofd. "Hé, waarom doe je dat?" "Omdat je een sukkel bent, daarom." Hij grijnst en gooit het stukje terug.