00,01

DJenna Warner

Zuchtend keek ik naar mijn schrift, waarom kon ik geen liedjes schrijven?

it's such a feeling, a feeling of ..
you know,
I have no idea what I scribble down
BECAUSE I CAN'T WRITE A SONG!!
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH

Gefrustreerd gooide ik mijn pen richting het papier, waardoor en verschillende inktdruppels op het papier terecht kwamen. "NOOO!" Beaamde ik. Ik werd helemaal gek van mijn muziek leraar, "Je kunt het wel Miss.Warner! Oefen! Er moet toch ergens dat gen van je vader zitten?" Vooral als hij dat laatste uitspuugde, werd ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid. En dan moest hij er ook nog zo'n vervrongen gezicht bij trekken, waardoor de stukken opgedroogde spuug in zijn baard gevaarlijk heen en weer zwiepten. Ik walgde van hem. Ik staarde richting de inktdruppels op mijn blad, ondertussen trommelde ik een deuntje met mijn vingers op het bureau. Het was het nieuwe deuntje van AC/DC, een Australische hardrockband. Ze brachten geregeld een bezoekje bij ons, logisch natuurlijk...
Ik dacht eventjes verder en trommelde rustig verder met mijn vingers op het bureaublad. "Thunder..whahahahahaaaa! Thunder!" zong ik ondertussen zo vals als het kon. Maarja, Brian zong niet echt véél beter dan mij, zijn stem was rauw en schel, en het klonk voor geen meter. En nu vragen jullie je vast af, wat ik er leuk aan vind? Luister maar eens naar de muziek, puur gespeeld door alleen mensen, er is moeite ingestoken. Jarenlang hebben deze mensen er over gedaan om de wereld te bereiken, en dat was ze geluk. Vond ik tenminste.. Goed DJenna ophouden met piekeren, you have to write a song! Koppie drbij! Ik pakte mijn, met inkt besmeurde, pen weer vast en zette de punt op het papier. Een vreselijke stilte brak aan, en ik staarde opnieuw in gedachten verzonken voor me uit. Plots schrok ik op van een schelle stem, mijn vader. Ruw zette ik een kras op het papier. "DJ? Ga je zo mee naar de studio!?" Bleerde hij naar boven. Studio, studio, studio! Ik stuiterde ongeduldig op en neer op mijn stoel. Natuurlijk ging ik mee, dacht het niet dat ik het ging skippen voor een een of andere domme opdracht van Muziek, het liep heus niet weg, ik dacht er zo niet aan dat mijn vader me alleen maar meenam omdat ik moest 'werken' "GUN ME 5 MINUUTJES, IK KOM ERAAN!" Bleerde ik terug. Ik drukte in no-time mijn sterio aan en zette het nieuwe liedje; Thunderstuck, wat ik net had staan zingen, op. Ik draaide het volume lekker hoog, en direct vormde zich een geniale tekst in mijn hoofd, dit zou mijn leraar vast leuk vinden.

My father my father, yes my father
is the boss, the boss of the boss,
the boss of WARNER BROS!

Ik gooide mijn handen blij in de lucht, blij dat ik een begin had, en dat het nog rijmde ook. Ik zong het even hardop; "My father is the boss the boss of warner bros, yheau!" Ik grijsde breed. "Hell yeah, I'm sow good.." Mijn muziek leraar zou ik hier zó blij mee zijn, niet dus. Breed grijnzend liep ik richting mijn grote inloopkast, ik trok hem los en plukte een van mijn lievelings spijkerbroeken uit de kast, er zaten grote scheuren en gaten, I love it! Vervolgens pakte ik een over-sizde, en verscheurd AC/DC shirt, ik trok hem over mijn hoofd en pakte vervolgens mijn vertrapte zwartte vans. Toen de solo van Angus Young begon, pakte ik mijn luchtgitaar erbij en sprong ik op mijn grote king-sizde bed en speelde ik alsof mijn leven ervanaf hing, ondertussen schudde ik mijn zwarte krullende haren wild heen en weer. Bij het eind sprong ik van het bed af en joelde ik even. Toen pakte ik mijn borstel en haalde ik hem wild door mijn haar heen, de dikke zwarte krullen vielen over mijn schouders, bah ik haatte mijn haar. Toen het volgende liedje begon; Highway to hell, bleerde ik mee in mijn borstel die ik vast had. "DJJJ!" Riep mijn vader weer. Oeps, waren de vijf minuten voorbij? "I'm comming!" Riep ik terug en ik deed wat mascara op die half uitschoot, ik haalde mijn schouders op en greep mijn Ipod mee voordat ik naar beneden denderde. "I wannaaaaa highway to hell!, tundun! High way to heelll!" Schreeuwde ik vrolijk, mijn vader schoot in de lach toen hij me zag. "Gaan we?" Zei hij waneer hij een blik op mijn kleren had geworpen, mijn wilde rock style beviel hem wel. 'Je bent uniek Dj, niet zoals al die andere tuntjes van tegenwoordig die alleen maar naar de muziek van Justin bieber, of Jesse mccartney luisteren..' had hij ooit gezegd. Ik had mijn schouders ophaald, wat kon mij dat schelen, ik was wie ik was, en zo bleef ik. Ruw trok ik de voordeur los terwijl ik nog steeds luchtgitaar aan het spelen was, mijn vader liep achter me aan in zijn nette pak. "Dj..nu even normaal okay?" Zuchtte hij, volgensmij was hij me soms zat, maarja ik was nou eenmaal irritant. Dj is trouwens de afkorting van mijn afschuwelijke naam; DJenna. "Natuurlijk pappie.." Zei ik op mierzoette toon, ik drukte ondertussen de oordopjes van mijn Ipod in mijn oren en stapte in de grote zwarte limo. "He Ted.." Begroette ik onze chauffeur, hij maakte een buiging en ik grinnikte. "I lilke you!" Bleerde ik nog even voordat ik mijn Ipod aanzette. Vandaag was de eerste dag dat ik moest 'werken' en ik haatte het nu al, het enigste wat ik moest toen, was aan een aantal knopjes draaien, en me vervelen. Ondertussen zou ik naar al die aanstellerige, oersaaie, afschuwelijk lelijke, de keel uitkomende, muziek moeten luisteren, Rihanna, lady gaga en dat soort muziek, ik haatte het! Dr zat toch geen gevoel in? Ik zuchtte en keek uit het geblindeerde raam van de limo naar buiten, richting de langs schietende huizen, ondertussen dreunde er een song van AC/DC door mijn oordopjes. Mijn vader tikte even op mijn rug, gefrustreerd keek ik over mijn schouder, ik was in deze dagen mijn vader gaan haatten, gewoon om het feit dat hij me aan het werk zette. Zuchtend draaide ik me weer om toen mijn vader begon te praten, vast niet belangrijk, gewoon een praatje om de tijd te doden, daar had ik geen zin in. Ik pakte mijn zwarte BB die volgeplakt zat met verschillende stickers. "SMSJE!" gilde ik vrolijk en ik gooide mijn armen omhoog waardoor mijn oordopjes uit mijn oren vlogen. Ik opende het smsje van Blake en las het even snel door. Myfriendooo, veel werkplezier, doe Brian de groetjes van me, abighugeBlake Ik rolde even met mijn ogen, echt iets voor hem. Blake was trouwens een van mijn vrienden, niet dat ik er zoveel had, de meeste vonden me raar en scholden me uit voor; Rockfreak, wierdo or something. Niet dat ik er dan veel op uitdeed, het kon me niet schelen, als je zé goed bekeek hadden hun meer minpunten dan mij, maar dat wouden ze gewoon niet zien. Ik keek even uit het raampje en zag de studio dichterbij komen. "Hello work.." Mompelde ik zacht, terwijl mijn vader even een spottend lachje lied horen, ik kon hem wel wurgen...