WS ~ 31

(Bill)

“Kluns dat je bent,” lachte ze in mijn oor en sloeg haar armen om me heen. Het kunstleder en de zweetlucht leek haar niet te storen. “Probeer jij maar eens overeind te blijven met dat ding,” lachte ik en wees naar het bovenstuk dat ik aanhad toen ik omver gevallen was. “Het is je vergeven hoor Bill. We zien je nog steeds even graag,” “Dan is het goed,” knipoogde ik.

“Ik moet hieruit zien ze komen,” lachte ik. De warmte steeg naar mijn hoofd, het was alsof ik ieder moment kon instorten. Ze hielpen me uit mijn outfit. Alsof ik uit een cocon was gekropen of zoiets. Nathalie nam mijn make-up af zodat mijn huid weer kon ademen. Ik zweette me nog steeds te pletter.

“Volgende keer moet je in de crowd,” hoorde ik Tom tegen Nyree zeggen. “Nee! Ik kan helemaal niet mee zingen, dan is er niets leuks aan hoor,” antwoordde ze. Het was vreemd dat te horen. Dit was voor haar ons eerste grote concert terwijl dit al onze derde Europese tour was.