(10) Vorderingen

Een week later riep Maria de drie trainers bij zich.
“Doen ze hun best? Denk je dat we een leger kunnen vormen?”, vroeg ze.
“Resa doet goed haar best. Ik heb haar tot nu toe vooral geleerd hoe ze zichzelf kan verdedigen. Ze weet nu elke aanval van mij af te slaan. Maar ik heb eigenlijk nog een vampier nodig om haar goed te trainen, we kennen elkaar te goed en kunnen ondertussen voorzien wat de ander zal doen”, zei Anna. “Bovendien moet ze zich ook kunnen verdedigen als ze door meerdere vampiers tegelijk wordt aangevallen.”
“Hmm, goed, ga bij de volgende training van Peter en Jasper maar iemand uitzoeken”, zei Maria. “Hoe gaat het bij jullie, heren?”
“We hebben vanaf de eerste keer de groep in twee gesplitst. Mijn groep doet goed z’n best, hoewel ik niet de sterksten heb. Maar ze zijn gedisciplineerd en bereid om te leren”, zei Peter.
“Niet slecht”, knikte Maria. “En jouw groep, Jasper?”
“Een zooitje ongeregeld”, zuchtte Jasper. “Ze lachen me vierkant uit en hebben totaal geen discipline. Het zijn misschien wel de sterksten, maar ze luisteren niet naar wat ik zeg en leren niet bij. Als ik hen per twee laat oefenen gebruiken ze enkel de instinctmatige manier, waardoor ze makkelijk overmeesterd kunnen worden door degenen die wel hun best doen. Er is slechts één iemand, Jelle, die zijn best doet.”
“Dan denk ik dat Anna iemand uit Peters groep moet kiezen, en dat Jelle naar Peters groep moet. Maar bij de volgende training kom ik kijken, en zal ik eens een paar opdrachten geven.”
“Goed, Maria”, knikte Jasper.
“Waarom doen we dat nu niet?”, stelde Maria voor. “Blijf jij er ook maar bij, Anna, net als Resa.”
“Ok”, knikten ze alledrie, en met z’n zessen, Nettie en Lucie gingen ook mee, liepen we naar de schuur.