60* It's 6 AM!

POV Allison Black
'Allison? Meisje? Word je wakker?' Sue stond naast Seth's bed en fluisterde mijn naam. Ik kreunde lichtjes, het bed was nog lekker warm maar Seth lag al niet meer naast me. 'Ja, ik word wakker,' zuchtte ik. 'Jacob is hier. Hij wilde je persé spreken, anders hadden we je laten slapen.' Ik zuchtte nogmaals. Dus nu had hij opeens wel tijd? Ik deed mijn haar weer even in een nette staart, pakte een simpel topje met een skinny jeans en liep daarna op mijn sokken de trap af. Seth stond onderaan de trap op me te wachten en tegenover hem stond Jacob. Ik bgon steeds langzamer de treden af te lopen en eenmaal beneden bleef ik naast Seth stil staan. Hij sloeg zijn arm om me heen en hij drukte zijn fluweel zachte lippen even op mijn kruin. Daarna richtten we beide onze aandacht weer op Jake en ik sloeg mijn armen over elkaar. Niemand zei iets. 'Oké waarom word ik wakker gemaakt om..' en ik kreeg de schrik van mijn leven toen ik op de klok keek. 'Om zes uur `s ochtends?!' Welke gek heef überhaupt een zes uur `s ochtends bedacht? Een dag zou op zijn vroegst pas om 10 uur mogen beginnen. 'Vandaag komen Rebecca en Rachel,' stamelde Jacob toen hij zijn stem weer gevonden leek te hebben. Rebecca en Rachel, wie waren dat ook al weer? 'Oh ja, dat zijn je zussen, hè?' 'Onze zussen,' verbeterde hij. 'Niet, mijn halfzussen,' mompelde ik bijdehand. Seth grinnikte lichtjes en Jacob begon ook te grijnzen. 'Waarom komen ze? Ze zijn hier toch al zeker 2 jaar niet geweest,' vroeg Seth toen ik niks zei. 'Pap en mam, nou ja, míjn vader en moeder zouden morgen 25 jaar getrouwd zijn,' legde hij uit. 'Aha, nou veel plezier dan maar, hè. Misschien kan Bella langskomen,' zei ik bitchy en ik draaide me om om de trap weer op te lopen. Ik had geen zin om het weer goed te maken. Ten eerste omdat hij zo stom was geweest, en ten tweede omdat het 6 uur `s ochtends is. Ik vind de tweede reden persoonlijk het beste. Oh god, ik praat tegen mezelf. Iemand pakte mijn pols vast om me tegen te houden. 'Doe niet zo flauw, Alli. Je doet heel onredelijk,' zei Jake. Als hij nu niet wegging wist ik zeker dat ik heb iets aan zou doen. Weerwolf of niet. 'Jake!' zei Seth corrigerend. Jake trok zich er niks van aan. 'Je gedraagd je als een klein kind. Je lijkt net zo'n jaloers, sletterig persoontje als je je zo gedraagd. Doe alsjeblieft normaal zeg!' stak hij een hele tirade tegen me af. Er verscheen een glinsterende traan in mijn ooghoek, hoe kon hij zoiets zeggen? 'Jake, ga weg. Nu!' riep Seth uit toen hij me zag huilen. Hij kwam naar me toen lopen en trok me tegen zich aan. Maar Jake bleef staan waar hij stond, niet omdat hij nog iets te zeggen had, maar omdat hij aan het twijfelen was wat hij moest doen. 'Jacob, we zouden het allemaal zeer op rij stellen als je nu weg ging,' zei Sue op een mierzoet toontje waar op de een of andere manier een zeer strenge klank in zat. Jacob hoorde ook dat hij beter kon gaan want hij draaide zich om en liep weg. 'Stom gedoe,' hoorde ik hem mompelen. 'Weet je Jake, als je me zo onredelijk, jaloers en sletterig vindt, had je beter kunnen wensen dat je er nooit een zusje bij had gekregen.' De tranen liepen nu over mijn gezicht en ik rende naar boven. In Seth's kamer draaide ik de deur opslot en viel neer op bed. Beneden hoorde ik nog heel wat geschreeuw maar dat verstompte na een tijdje zodat ik rustg in slaap kon vallen.