#62

Lucy
‘Oké, ik vertrouw dit dus voor geen meter.’ Begon ik gelijk toen ik de deur dicht had gedaan. ‘Nee, ik dus ook niet.’ Zei Justin. ‘Maar wat maakt het ook uit? Zolang we geen last van die twee hebben is er niks aan de hand, toch?’ Hij haalde zijn schouders op en ging dichter voor me staan terwijl hij zijn handen in mijn zij zette. Ik glimlachte. ‘Nee, je hebt gelijk. We zien het wel.’ Justin glimlachte ook en trok me dichter naar zich toe. Zijn handen gleden af naar mijn heupen en bleven daar hangen. ‘Moet je vanavond nog optreden?’ vroeg ik toen. Justin knikte. ‘Jep, ik denk dat we zo ook naar het concertgebouw gaan. Het is half 7.’ Ik knikte. En net alsof Scooter onze gedachten kon lezen, klopte hij op onze kamerdeur om te vragen of hij binnen mocht komen. ‘Ja.’ Zei Justin en Scooter liep onze kamer binnen. ‘Komen jullie zo? We moeten vertrekken.’ We knikten en nog geen minuut later verliet Scooter onze kamer weer. Justin keek me weer aan en glimlachte. Hij zoende me even en haalde toen zijn lippen weer van de mijne af. ‘Zullen we maar gaan? Anders gaan ze weer zeuren.’ Ik knikte. ‘Laten we dat maar doen.’ En we liepen de kamer uit.

Een paar uur laten stond Justin weer op het podium en zat ik weer met die twee verschrikkingen opgescheept. Ja, ik had echt zelfmedelijden. Ze deden echt heel aardig tegen mij, en ik vond het echt superverdacht. Ik negeerde ze zo veel mogelijk, en volgens mij hielp het wel want ik zag ze soms wel vernietigende blikken naar mij werpen. Ze hadden aandacht tekort of zo. Opeens sleurden Ryan en Chaz me mee. ‘Wat doen jullie? Laat me los!’ riep ik boos. ‘Rustig Lucy. We willen je alleen maar wat laten zien. Het is echt heel leuk.’ Zei Chaz. Ik keek ze boos aan. ‘Zouden jullie me dan in ieder geval los willen laten? Ik kan ook wel zelf lopen.’ Zei ik. ‘Als je beloofd niet weg te lopen.’ Zei Ryan. ‘Ik beloof het.’ Zuchtte ik. Ryan en Chaz lieten me los en met een pijnlijk gezicht wreef ik over mijn polsen. Ze knepen echt gigantisch hard. ‘Kijk, hier is het.’ Zei Chaz toen terwijl hij voor een deur stopte. Hij opende de deur en gaf me een duwtje in de rug zodat ik de kamer in zou lopen. Ik schudde mijn hoofd en bleef stokstijf staan. ‘Jongens eerst.’ Zei ik. Ryan en Chaz keken elkaar even aan en ik zag Ryan even knikken. Ze liepen de kamer in. ‘Nou, kom dan.’ Zei Chaz. ‘Wat is er zo bijzonder aan deze kamer dan?’ vroeg ik. ‘Kom nou maar gewoon! Als je de kamer inloopt zul je het vanzelf zien.’ Ik keek Ryan en Chaz even twijfelend aan maar liep toen toch maar de ruimte in. ‘Nou, vertel. Wat is er zo speciaal.’ Zei ik. Ik keek ze aan en merkte toen dat Ryan en Chaz stukje bij beetje weer naar de uitgang van de kamer liepen. Opeens viel het kwartje. Ze wilden me waarschijnlijk opsluiten of zo. Echt weer zo’n standaard grap waar ze echt niks mee konden bereiken. ‘OMYGOD!! Moet je dit zien!!’ riep ik opeens enthousiast. ‘Wat?’ Ryan en Chaz kwamen nieuwsgierig dichterbij. ‘Kijk daar!’ ik wees maar een beetje ergens heen. Toen ik dacht dat ze ver genoeg van de deur afstonden, begon ik te rennen om te ontsnappen. Ryan kon me net niet pakken maar Chaz kreeg toch nog mijn arm beet. ‘Laat me los, loser!’ schreeuwde ik terwijl ik probeerde los te komen. Ik trapte hem in zijn kruis en rende weer naar de deur toe maar toen stond Ryan opeens voor me. Ook hem gaf ik een klap in het gezicht. Zijn gezicht vertrok van de pijn maar ik had geen medelijden met hem. Toen ik eindelijk bij de deur was en uit de kamer wilde lopen trok Ryan me opeens terug waardoor ik de deur meetrok en de deur dichtviel. ‘RYAN! WAT DOE JE NOU?! NU KUNNEN WE ER NIET MEER UIT!’ schreeuwde Chaz woedend terwijl hij nog steeds op de grond zat met zijn handen tegen zijn kruis aan. ‘JA HALLO! Ik wilde haar alleen maar tegenhouden.’ Schreeuwde Ryan nu ook woedend terug. Ik keek ze even verschrikt aan. ‘Is dit zo’n deur dat als die dicht zit, je hem alleen aan de buitenkant weer kan openen?’ Ryan en Chaz keken me even verbaasd aan, waarschijnlijk waren ze even vergeten dat ik er ook nog was en knikten toen. Ik zuchtte diep en sloeg met mijn hand tegen m’n hoofd aan. Dit kon er ook nog wel bij.