Jij bent mijn engel voor één dag.

Jij bent mijn engel voor één dag.
Ik keek om me heen. Opeens was je daar. Net een engel, ook al had je geen blonde haren en blauwe ogen. Jouw haren waren juist gitzwart en je ogen waren groen als een grasveld in de lente. Je kwam naar me toe lopen. Elvira. Zonder dat je het had gezegd wist ik je naam. Ik keek je aan, en pakte je bij de hand. Ik trok je mee. Niet wetend waar ik je mee naartoe wou nemen. Ik reed in mijn auto terwijl jij naast me zat. We zeiden niks. We dachten alleen maar: We hoeven niks te zeggen, onze ogen zeggen genoeg.

Ik kan nooit iets beters
Dan zo'n mooi ongeduld
Tot ik de zon heb neergekeken
Wat me niet met spijt vervult
En als ik haar dan ophaal
Zit ze naast me en ze zwijgt
Ik rij harder weg dan anders
Duw het asfalt voor ons uit

Uiteindelijk kwamen we bij een strand uit. Ik rende achter je aan om je te pakken. Maar je was snel als een nimf en je voeten leken het zand bijna niet te raken. Toen ik je te pakken had gekregen keek je me aan. Die ogen maakten me wild. Je drukte zachtjes een kus op m'n mond en sprong weer weg. Ik rende achter je aan. Om de een of andere reden had ik het gevoel dat ik je elk moment kwijt zou kunnen raken. Je niet meer terug krijgen. Ik wilde zoveel mogelijk met je doen.

We liepen naast elkaar, hand in hand, over de kustlijn. Het zoute zeewater kietelde onder onze voeten. Het voelde goed zo.

Gedenkt de goede tijden van zuiverheid en kracht.
Maar men weet het niet
En zwijgt van wat men hoort en ziet.


Toen we gingen zitten in het zand, legde je je hoofd op mijn schouder. Ik woelde met m'n hand door je haren. Je deed er niks aan, je vond het wel fijn. Ik drukte een kus op je voorhoofd. Je was heilig voor mij. Nooit wou ik je kwijtraken, ook al wist ik dat het moment zou komen. Voor het eerst sinds onze ontmoeting opende ik mijn mond. "Elvira, ik houd van je." Je keek op, die mooie ogen. "Ik ook van jou." Je stem was overweldigend. Ik had vanalles verwacht maar dit niet. Je stem was honingzoet en oorstrelend. Ik zou er de hele dag naar kunnen luisteren. Je duwde me achterover in het zand. En kwam tegen me aanliggen als een kat.

Denk je dat het anders wordt
Als mijn engel van me weggaat?
Mij in stilte weer verlaat
Zoals ze is gekomen
Als zilver in mijn zwart


Toen ik weer wakker werd. Was je weg. Eén enkele traan heb ik gelaten, ik wist dat ik door moest gaan, en je nooit weer zou vinden.


Alsof het altijd zo geweest is
Ligt ze naast me als een kat
En als ze weggaat zal het zijn
Alsof ik nooit iets anders had
Dan een engel voor een dag