O1.

Roselyn Valentina Patterson

‘Hi daddy.’ Ik liep de woonkamer binnen waar mijn vader met een laptop op schoot op de bank zat. M’n vader keek op van het beeldscherm en glimlachte toen hij mij zag. ‘Hai lieverd. Hoe was het op school?’ Ik plofte naast mijn vader neer op de bank en wierp een blik op het beeldscherm. ‘Goed hoor.’ Zei ik afwezig terwijl ik de tekst las. ‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg ik toen. ‘Uitnodigingen maken.’ Antwoordde m’n vader. ‘Wat voor een uitnodigingen?’ Ik keek m’n vader onbegrijpelijk aan. ‘Uitnodigen voor het feest wat ik ga geven, aangezien ik bijna 25 jaar in het vak zit.’ Nu snapte ik het pas. M’n vader had al bijna 25 jaar zijn eigen bedrijf. Hij zat in de muziekbusiness en had 25 jaar geleden zijn eigen bedrijf gestart. Door dat werk wat hij nu had kwam hij geregeld in aanmerking met veel beroemdheden. Mijn vader was de link tussen de artiesten en optredens die geregeld moesten worden en zorgde ervoor dat alles goed verliep. Het bedrijf van mijn vader stond dan ook hoog aangeschreven en hij had dan ook met zo ongeveer elke artiest die ik kon bedenken samengewerkt. ‘Dus nu ga je een feest geven?’ concludeerde ik enthousiast. M’n vader knikte. ‘En wie ga je allemaal uitnodigen? Heel Hollywood?’ M’n vader grinnikte even. ‘Dat is wel de bedoeling. Iedereen met wie ik samengewerkt heb, heeft het recht op een uitnodiging.’ Ik zuchtte diep. Niet dat ik het erg vond dat mijn vader een feest gaf waarbij heel Hollywood uitgenodigd was, maar dit was al het zoveelste feestje. Mijn vader kreeg erg vaak uitnodigen voor verschillende feestjes waarbij partner en kinderen ook altijd uitgenodigd waren. En aangezien ik mijn vaders kind was, hoorde ik hier ook altijd bij. In het begin vond ik die feestjes helemaal geweldig, maar het werd steeds minder spannend. Ik had al zoveel artiesten ontmoet en vaak was het ook erg gezellig maar toch mistte ik de lol die ik altijd met m’n vriendinnen had. ‘Nou, leuk.’ Zei ik iets minder enthousiast. ‘Het wordt echt leuk, lieverd. Ik nodig ook een goeie knul uit. Hij zit in jouw leeftijdscategorie dus dat vind je misschien wel leuk.’ ‘Wie is het dan?’ vroeg ik, nieuwsgierig dat ik was. M’n vader moest lachen. ‘Dat blijft een verassing, Rose, maar het is echt een leuke jongeman.’ ‘Hmm, zal wel.’ Mompelde ik terwijl ik met mijn ogen rolde en van de bank sprong. Als mijn vader de woorden “goeie knul” en “leuke jongeman” ging gebruiken, wist ik meteen dat het fout zat. Een jaar geleden had hij het ook gehad over een goeie knul en toen kwam de grootste nerd van mijn school aanzetten. Nee, ik had niet veel hoop in mijn vaders woorden. Ik liep hoofdschuddend de woonkamer weer uit en wilde naar mijn kamer lopen toen mijn blackberry opeens afging. Ik griste het ding uit mijn broekzak en hield het bij mijn oor. ‘Hee schatjeee, zin om iets te doen? Ik verveel me!!’ hoorde ik de hyperende stem van Lauren. Gelijk was ik het hele feest van m’n vader alweer vergeten. Ik moest lachen. Typisch Lauren. Ze was altijd zo hyper dat ik me echt afvroeg hoe ze aan al die energie kwam. ‘Ja. Ik kom eraan!’ en ik drukte het gesprek al weer weg. Ik pakte mijn jas, griste de sleutels van tafel en reed toen richting Lauren.