#61

Lucy
Ryan keek me eerst verbaasd aan maar kreeg toen ook iets woedends in zijn ogen. ‘Heb je gehoord wat we zeiden?’ vroeg hij toen. Chaz keek Ryan spottend aan. ‘Natuurlijk heeft ze het gehoord. Hoelang zit ze hier al? Een uur of zo?’ Chaz keek me aan en wachtte op antwoord. ‘Sorry, zei je wat?’ vroeg ik. ‘Je weet best wat ik vroeg.’ Bromde Chaz. ‘Ja nou. Misschien. Na het eten of zo ben ik hier. En ja ik denk dat ik wel wat opgevangen heb.’ Zei ik toen glimlachend. Ryan keek me aan. ‘Dit is anders niet grappig hoor.’ Ik knikte. ‘Wel. Want nu kan jullie mooie plannetje niet meer door gaan. Helaas.’ Dat laatste kwam er sarcastisch uit. Ryan zuchtte. ‘Shit man. Wat doen we nu met haar?’ Chaz begon te grijnzen en wenkte Ryan dat hij met hem mee moest komen. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. Ze hadden weer een nieuw plannetje hoor. Top. Ze liepen de kamer uit en toen zat ik alleen. De dombo’s. Nu kon ik zo weglopen. Glimlachend stond ik op en liep toen even de andere kamer in. ‘Doei schatjes. Ik vond het gezellig met jullie.’ Ik zwaaide even en rende toen snel de kamer uit voor ze me weer tegen konden houden. Ik liep naar de plek waar Justin stond en pakte hem toen bij de arm. ‘Rennen, ze komen er waarschijnlijk zo weer aan.’ Lachte ik terwijl ik Justin mee trok. ‘Ben je gesnapt?’ vroeg Justin terwijl hij achter me aan rende. Ik knikte. ‘Jep, ik ben gesnapt. Eerst wilden ze me niet laten gaan maar toen Chaz weer een ander plannetje had bedacht om mij uit de weg te ruimen liepen ze een andere kamer in en kon ik dus zo weglopen. En dat heb ik dus ook gedaan.’ Ik glimlachte tevreden en we stopten bij onze kamer. ‘Wat was eerst hun plannetje dan?’ vroeg Justin. ‘Ons tegen elkaar opsteken. Ze wilden jouw en mijn mobiel stelen en dan gemene sms’jes sturen zodat het leek alsof jij iets gemeens naar mij had gestuurd. Of andersom, dat kon ook.’ Justin schudde zijn hoofd. ‘Wat een gigantische sukkels.’ Ik knikte. Opeens zag ik Ryan en Chaz op ons aflopen. ‘Dat was wel een beetje dom van jullie hè.’ Lachte ik. ‘Ja klopt. En we wilden ons ook even verontschuldigen voor de andere keren dat we zo lullig tegen jou waren, Lucy.’ Zei Chaz toen. Ik lachte maar toen Chaz’ woorden echt tot me doordrongen keek ik hem verbaasd aan. ‘Huh, wat zei je nou?’ ‘We willen het goedmaken. Misschien ben je toch wel aardiger dan we denken.’ Zei Ryan. Verward keek ik Justin aan. Justin had precies dezelfde uitdrukking op zijn gezicht als mij en haalde zijn schouders op. ‘Oké, nou dat is fijn.’ Zei ik twijfelend terwijl ik ze nog steeds een beetje verbaasd aankeek. Ryan en Chaz knikten. Toch vertrouwde ik het op de een of andere manier nog niet helemaal. Misschien was dit wel weer een van hun sneaky plannetjes. Ik snoof mijn neus. ‘Nou, oké. Tot ooit dan maar weer hè.’ Ik glimlachte even naar ze en trok Justin mee onze kamer in.