1

‘Wake up sunshine!’ word er geroepen, ik open mijn ogen en kijk in de chocoladebruine ogen van Paul die klaarwakker is. Ik glimlach. ‘Het is zover he?’ ‘Het is zover’ glimlacht hij terug. ‘nou moven ik moet me omkleden’ lach ik. Ik rol mijn bed uit en kijk mijn kleine kamertje rond, hier kom ik nou voorlopig niet meer terug. Raar idee. Tegen mijn vrienden heb ik gezegd dat ik naar een meisjeskostschool ga. Lariekoek!
In een kwartier kom ik met mijn koffer naar beneden gesloft. Ik heb gewoon een simpele spijkerbroek met gaten aan met zwarte nikes en een blauw truitje. Make-up mocht ik nog niet. ‘Je hoef jezelf nog niet te verminken, je bent nog jong’ zegt mijn moeder altijd als ik vroeg of ik mascara mocht. Ik was nog maar 10 maar bijna 11! Iets waar ik zelf heel erg trots op ben omdat ik 1 van de oudste uit mijn klas was. Mijn lange inktzwarte haren had ik in een staart. ‘goedemorgen’ klonk er vrolijk vanuit de keuken. ‘Hoi mam!’ riep ik vrolijk terug. In de woonkamer zaten 6 jongens en 1 meisje, opgewonden om te vertrekken. We hebben serieus een busje in moeten huren om met z,n alle naar het station te gaan. Ik pak snel een appel om mijn maag voor eventjes te vullen. Mijn moeder loopt naar me toe en geeft me wat tovernaarsgeld en geeft net iets meer aan Embry. ‘Hij is de oudste Ash dus niet zo pruilen’ zegt ze op een echte moedertoon. ‘nou opschieten! Pak je koffers dan gaan we’ meteen en niet zonder veel lawaai staat iedereen op.