'Kan dit onder vier goud-bruine vampier ogen?'

‘’Ik… emm… Kunnen we ergens met z’n tweeën praten Ed?’’ Genevieve was zo zenuwachtig als wat.
‘Waarom dat?’ vroegen Edward en Bella tegelijkertijd. Alleen vroeg Edward het boos en geïrriteerd. Bella daarin tegen vroeg het verbaast en met een uitdrukking die letterlijk zei: waarom, is er iets erg aan de hand? Het zwart harige meisje schoot haar gelukkig te hulp ‘Weten jullie wat, anders gaan wij weer eens jagen. We zijn nu al twee weken niet geweest. Dan kunnen Genevieve en Edward rustig praten.’
De familie Cullen snapte meteen dat Alice al had gemerkt wat er aan de hand was en dus stonden ze op een rende naar buiten. Als laatst ging Alice. Vlak voordat ze de deur sloot gaf ze Genevieve nog een knipoog.
Het was vijf minuten doodstil. Genevieve wilde niet als eerste beginnen. Gewoon omdat ze niet wist waar ze moest beginnen.
‘Oké ze zijn te ver om ons nog te horen. Wat is er? Waar kom je in godsnaam voor?’
‘Ed, ik weet dat we elkaar al heel lang niet hebben gezien, maar…’
Hij liet haar weer niet uitpraten en begon te razen: ‘Nee, Genevieve, dat hebben we niet. En weet je nog waarom wat dat toen zo hebben afgesproken?’ Genevieve wist het nog maar al te goed maar durfde niets te zeggen.
‘Omdat het hele gedoe van toen een grote fout was! Ik ben verder gegaan. En weet je ik ben verliefd. Ik heb zelfs een vampierkind!’ Genevieve wist niet dat het überhaupt mogelijk was nog een kind te krijgen als vampier. En ze kende alleen Carlise en Edward. Wie de rest waren wist ze niet. Welk zou zijn kind kunnen zijn? Aangezien Edward haar gedachten kon lezen gaf hij antwoord op haar onuitgesproken vragen.
‘Dat is een lang verhaal. En mijn dochter was er niet’ Hij had dus een dochter. Interessant. Met wie? Waarschijnlijk Bella die de deur open deed. Er was een soort band die je alleen al zag als ze naar elkaar keken.
‘Ja, Bella, ja.’
‘Maar ik snap het niet. Je wilde geen relatie. Je wilde onafhankelijk zijn. Daarom was je weg gegaan. Wat heeft zij dat ik niet heb?’
‘Zij is heel speciaal.’
‘Dat was inderdaad wel het minste om jou verliefd te laten worden op haar. Wat was er dan speciaal, Edward?’
‘Wat gaat jou dat aan? Ik heb je al 100 jaar niet gezien, dan sta je ineens voor m’n deur en verwacht je antwoord op alle vragen die je over mij leven stelt?’ Edward was boos maar in zijn stem hoorde je ook verdriet en pijn.
‘Sorry, misschien moet ik eerst een boekje open doen over het feit dat ik gekomen ben.’
‘Dat lijkt me een goed idee.’ zei Edward star.