5. Proberen

Ik kan het toch tenminste proberen? Voorzichtig zette ik mijn voeten op de grond en duwde mezelf omhoog. Toen ik dat deed hoorde ik mijn mobieltje afgaan, ik hoorde aan het deuntje dat het Alice was, die kon wel terug bellen. Langzaam zette ik een stap en nog een, ik was zo blij dat ik eindelijk weer een beetje kon lopen dat ik niet op mijn volgende stap lette. Ik hoorde een luide kraak en ik gilde het uit. Het deed zo’n pijn. Ik hoorde Tia naar mijn kamer rennen en geschrokken pakte ze mijn mobiel en belde 911. Even later hoorde ik de ambulance voor de deur stoppen en daarna werd alles zwart.
Toen ik wakker werd lag ik in het ziekenhuis, dat dacht ik tenminste. Mijn ogen gingen niet open maar ik hoorde alles. ‘Sorry mevrouw Summers, Isla haar benen zijn helemaal verlamt, ze lig nu in een coma maar de kans dat ze daar uit komt is erg klein, bereid u maar op het ergste voor’ Ik hoorde Tia snikken en langzaam liep ze weg. Ga ik dood? Alleen omdat mijn benen verlamt zijn? En waarom liep Tia weg? Is de bezoekerstijd om? Ik hoorde 3 klokslagen, 3 uur ik had gelijk bezoekerstijd is om. Ik voelde een koude hand op de mijne en ik hoorde een deur sluiten. ‘Carlisle ik heb het gezien’ hoorde ik Alice zeggen. ‘Alice we geven haar nog de tijd, misschien word ze wel weer wakker’ zei Carlisle. Wat heeft Alice gezien? Hoe bedoelt ze gezien? ‘Carlisle ze hoort ons, ze denk over ons na, en ze probeert haar ogen open te doen maar dat lukt niet’ zei iemand. Denken? Wie is dat een gedachtelezer? Wat is er gebeurd? En waarom wordt ik niet wakker! Ik wordt hier gek! Ik wou dat ik mijn stem kon vinden, dan kon ik vragen waar ze het over hebben. Toen hoorde ik geen stemmen meer voor een tijdje, het leek een uur maar het bleek veel langer te zijn. ‘Mevrouw ze ligt nu al 2 weken in coma…’ zei iemand ‘Ja, ik weet het. Mag ik nog afscheid nemen?’ hoorde ik Tia zeggen. ‘Tuurlijk mevrouw’ zei de stem weer. Ik voelde een kus op mijn wang.’Ik zou je nooit vergeten Isla’ zei Tia. Wat ging er gebeuren? Trokken ze de stekker eruit? Lieten ze me dood gaan? Nee! Ik leef nog, ik weer wat ik eerst wou maar ik wil Tia niet alleen laten en me vrienden ook niet. Nee! Waarom?! ‘Rustig Isla, het komt goed’ hoorde ik Alice zeggen ‘Edward, waar denkt ze aan?’ vroeg ze aan Edward, wat? Kan Edward gedachten lezen? Ik snap er nu helemaal niets meer van! Als ik niet in coma lag dan was ik nu waarschijnlijk flauwgevallen. ‘Ze denk nu aan mijn gave, maar daarvoor dacht ze eraan dat ze absoluut niet dood wou’ zei Edward. ‘Alice..’ zei Edward op iets wat ik niet had gehoord. ‘Ze blijft leven Edward, alleen op een andere manier’ gromde Alice. Gromde? Droom ik ofzo? Het word steeds gekker. En welke andere manier? Alles om te blijven leven. ‘Alice, op die manier kan ze niet naar haar tante.’ zei Edward. ‘Carlisle!’ riep Alice. Ik hoorde de machine naast me steeds sneller piepen. Nu ging ik dood, ik weet het echt. Als Edward mijn gedachten kan lezen; Doe dan alsjeblieft die andere manier! Laat me leven! ‘Oké, Alice neem haar mee naar ons huis, en snel!’ hoorde ik Carlisle zeggen. Toen werd ik opgetild en weggebracht.