111. Repetition again

Jullie kozen voor B. Nou gaan jullie lezen wat er gebeurd is doordat jullie dat antwoord hebben gegeven... *Evil laugh*

Je hart stond een fractie van een seconde stil toen je door de kier van de deur gluurde, maar ging weer rustig door met kloppen toen je zag dat iedereen gewoon in de zaal zat. Je ogen gleden heen en weer door de ruimte om Taylor te vinden. Die kon je zo één twee drie even niet zien. Je duwde de deur verder open, hij kraakte nu een beetje. Pas nu had je de aandacht en merkten een paar mensen je op. Quirina kwam op je afgelopen, ze keek een beetje moeilijk. “Ben je daar eindelijk? Gelukkig maar!” Zei ze met een gespannen giecheltje en ze ging je voor, haar bruine haren dansten zenuwachtig mee. Je keek weer rond in de theaterzaal en kwam tot de conclusie dat er niemand aan het repeteren was. Nou ja, er stonden een stuk of drie met hun script in hun handen, maar dat telde niet als repeteren, vond jij. Pas toen viel je iets op. “Waar is Géandro?” Fluisterde je, terwijl de inmiddels bekende steen weer in je maag verscheen. “En… Taylor?” Je onderlip trilde een beetje en je zag aan Quirina’s gezicht dat zij wel wist wat er aan de hand was. “Nou…” Begon ze aarzelend. Plots plofte er nog iemand naast je neer: het was Jaer. “Hey! Je bent uit je rolstoel!” Zei hij gespeeld blij, maar zijn donkere ogen stonden somber. “Jongens,” zei je verward,“kunnen jullie ophouden zo raar te doen en me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?” Jaer keek alsof hij een klein jongetje was die zojuist betrapt was door zijn moeder toen hij een extra koekje pakte. Hij legde zijn hand op je arm. “Taylor is van de set gestuurd.” Hij beet op zijn lip toen hij dat zei. “Géandro is met hem meegegaan naar buiten, maar ik weet niet wat ze nu aan het doen zijn.” Karen hoorde jullie gesprek en voegde zich er ook bij. “Ze zijn al een kwartier weg.” Zei ze, terwijl ze haar donkerblauwe ogen naar de grond richtte. “Het spijt me voor je.” Zei Jaer. Je had een brok in je keel gekregen en deed je best niet te huilen. Wat een watje was je zeg, je wist nog niet eens wat er gebeurd was! Maar, zei een stemmetje in je hoofd, Géandro lijkt tot alles in staat. Straks wordt Taylor uit de cast gegooid! Door mij! Je schudde je hoofd. Nee, dat kon niet, dat mocht niet. Je vermande je. “Wat is er precies gebeurd?” Zei je, met redelijk vaste stem. Karen ging ook bij jullie zitten. “We begonnen gewoon zoals de vorige keer, met een oefening, toen Géandro opeens opmerkte dat jij er niet was. Toen vroeg hij aan Taylor waar je was, ‘jij moet dat toch weten’, zei hij.” Quirina vervolgde het verhaal. “Taylor zei dat je naar het ziekenhuis was voor je been en dat je uit de rolstoel mocht.” Ze fronste haar wenkbrauwen. “Dat vond Géandro niet leuk. Helemaal niet leuk zelfs…” Ze slikte hoorbaar. “De dingen die hij schréeuwde tegen Taylor! Niet normaal.” Grinnikte Alyson achter je. “Oh sorry. Dat was niet gemeen bedoeld.” Deze keer klonk het alsof ze het meende. “En toen..?” Je durfde het bijna niet te vragen. “Géandro schold Taylor uit en sleurde hem bijna de deur uit, naar buiten.”

Ook altijd last van die obsessies? Me 2 ^.^ Just read it.