Proloog

~Proloog~

Mijn naam is Isla Summers.
Ik ben 16 jaar oud.
Mijn hobby’s zijn tekenen, zingen en schrijven.
En dit verhaal gaat over mijn leven.

Ik heb altijd gedacht dat het leven niets was, gewoon een zwart gat. Totdat mijn enige besef voor het leven uit me werd gezogen. Een auto ongeluk. Mijn ongeluk was al groot maar dit overtrof alles. Mijn ouders, mijn zusje en ik zaten in de auto. Ik had mijn iPod aangedaan en zat samen met mijn zusje Olivia naar muziek te luisteren. Totdat het ondenkbare gebeurde. We stonden voor een stoplicht te wachten op groen licht. Toen het groen werd reden we door. Zonder dat mijn ouders het zagen reed een vrachtwagenchauffeur door rood vanaf rechts. Hij botste tegen ons. Veel van zulke ongelukken gebeuren, maar ik had nooit verwacht dat dit mij zal overkomen. Toen ik wakker werd in het ziekenhuis zat mijn tante Tia te huilen op de stoel in de hoek. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik ‘O, gelukkig Isla je bent wakker!’ riep mijn tante en ze omhelsde me. ‘Jullie hebben een ongeluk gehad’ vertelde ze ‘Je ouders zijn gelijk overleden en Olivia zit nu in een operatie’ snikte ze. Ik was in shock, hoe kon dit gebeuren?! Als Olivia dit niet overleeft, is mijn enige familie Tia. Ik probeerde mijn lichaam te verplaatsen zodat ik naast mijn tante kwam te zitten, maar mijn benen wouden niet bewegen. ‘Rustig Isla, je hebt 4 dagen in coma gelegen’ zei Tia. Coma? 4 hele dagen? Ongelofelijk. ‘Isla, door het ongeluk heb je je benen gebroken, daarom kan je ze niet bewegen’ vertelde ze ‘volgens de doktoren moet je opnieuw leren lopen’ Ik schok, opnieuw leren lopen? Mijn leven gaat ook helemaal fout. ‘Hoelang gaat dat duren?’ vroeg ik zacht. ‘Volgens de dokters minstens 1 jaar tot je erop kunt staan, je moet voorlopig in een rolstoel’ Dit was het toppunt, ik wou dat ik was doodgegaan. Mijn leven is een zwart gat. Mijn ouders zijn dood, mijn zusje kon dat ook en ik kon niet meer lopen. Wat zou er nog meer fout gaan in dit rotleven, in mijn hel.