57* Cold

POV Allison Black
De rillingen liepen over mijn rug en mijn lippen zulle onderhand wel blauw zijn. Mijn hele lichaam was een paar graden afgekoeld door de gure zeewind die tegen de rotsen blies. Stomme Jacob, stomme Bella. Hoewel ik wist dat ik dat niet echt vond, dacht ik het toch. De donkere lucht en de worstelende zee voorspelde dat er snel een strom zou losbarsten. Maar dat was geen reden voor mijn om terug naar huis te gaan, ik hoefde bepaalde mensen even niet te zien. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen eroverheen. Waarschijnlijk leek ik nu meer op een klein bolletje dat blauw was van de kou. Opeens hoorde ik mijn naam vanuit het bos. De prachtigste stem ter wereld was me aan het roepen maar ik had het te koud om me te bewegen of om zelfs te praten. Langzaam werd het geroep harder en na een paar minuten hoorde ik de takken die het strand uit het zicht onttrokken kraken. Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en gevolgd worden door een opgelucht kreet. 'Allison!' De voetstappen kwamen nu sneller dichterbij dus hij was waarschijnlijk aan het rennen. Hij schoof in een makkelijk gebaar zijn arm onder mijn benen door en zijn andere arm legde hij achter mijn rug. Voor ik het wist was de grond onder me verdwenen en drong de warmte van Seth's lichaam door me heen. Dit voelde heel onnatuurlijk, ik onderkoeld en hij 42 graden celsius. Mijn lichaam was nu een grote mix van warm en koud en dat voelde heel onprettig. Ik voelde dat hij een kusje op mijn kruin drukte en daarna rende hij richting het bos om me zo snel mogelijk ergens binnen te brengen. Ik had de kracht nog niet gevonden om te praten dus ik hoopte maar dat hij me niet naar mijn eigen huis zou brengen. Binnen 10 minuten stonden we voor een huis en, gelukkig, was het Seth's huis. Hij opende met een simpel gebaar de deur terwijl ik nog steeds in zijn armen lag. In de woonkamer legde hij me op de grootste bank en hij liep gelijk weg. Al snel kwam hij terug met een deken en hij dapeerde die op me neer. 'Oh god, wat is er gebeurd?' vroeg de stem opeens geschrokken. Seth legde zacht fluisterend uit waar ik was geweest en waarom. Sue schudde afkeurend met haar hoofd. 'Die jongen is gek van dat vampiermeisje, hij doet zchzelf alleen maar pijn.' Ik rilde weer van de kou en Sue en Seth keken gelijk weer naar mij. 'Ik zal even een kruik voor je halen, lieverd,' zei Sue met een moederlijke glimlach. Seth kwam naar me toe en ging op een vrije plek zitten. Hij trok me voorzichtig tegen zich aan zodat zijn warmte me weer kon verwarmen. En een weerwolf is natuurlijk de beste kruik die er bstaat dus ik druk me zo dicht mogelijk tegen hem aan. Nog steeds klappertandend legde ik mijn hoofd tegen zijn schouder en hij streelde zachtjes met zijn vingers door mijn haren. Sue kwam al snel terug en gaf me de kruik, daarna zei ze dat ze wel even warme soep voor ons zou maken. 'Dat hoeft echt niet hoor,' kreeg ik er schor en klappertandend uit. 'Maar ik doe het graag, meisje. Jij hoort ook bij deze familie.' Ik voelde me van binnen nu ook warm worden, moederlijke liefde was wel iets dat ik heel erg heb gemist, al sinds mijn moeder ziek werd. Seth glimlachte ook even toen zijn moeder dat zei en hij drukte even een kus op mijn kruin. 'Mijn moeder houd bijna net zoveel van je als ik,' fluisterde hij in mijn oor. Er ging weer een rilling over me heen maar deze was van genot.

---

Aloha people, gister heb ik niet geschreven en dat spijt me heel erg. Daarom ga ik vandaag minstens 3 hoofdstukken schrijven.