Alone

'we zijn er' roept mary vrolijk naar mij. 'yes!' zeg ik sarcastisch. ik sleep al de koffer uit de auto achter me aan. mary stopt een bejaarde sleutel in het slot, en met een hoop gefrummel krijgt ze de deur open. we lopen naar binnen, en komen in een klein halletje die tot mijn grote verbazing nog best wel modern is. 'je mag boven een kamer uitzoeken. neem de mooiste, want de andere meiden zijn er nog niet.' glimlacht mary ' nou word hij al helemaal mooi. geen jongens? 'zijn er geen jongens op deze school?' vraag ik beleefd. 'jawel, maar die slapen in een ander gebouw. als je naar school gaat moet je eerst nog even met de bus' volgens mij ziet mary dat ik niet zonder jongens kan. snel ren ik naar boven voor de perfecte kamer. 'vergeet je spullen niet!' roept mary nog van beneden. moet ik nou ook nog zelf mijn spullen dragen? met een zucht loop ik weg naar de perfecte kamer.

ik heb inmiddels al de kamers bekeken, maar er zat geen enkele goede bij. dan zie ik nog een deur aan het einde van de gang. langzaam maak ik de deur open. hij piept een beetje. dan zie ik de beste kamer van het rijtje. snel ren ik weer naar beneden om mijn spullen op te halen.

als ik alles heb uitgepakt loop ik naar beneden om de rest van het huis te verkennen. mary zit nog steeds in de woonkamer. ik kijk mijn ogen uit. hoe kan dit stokoude kasteel zo modern zijn ingericht.'wanneer komen de andere meiden?' vraag ik aan mary. 'om vier uur.' ik kijk op mijn blackberry het is al kwart voor vier. snel ren ik weer de trap op om me op te maken.