Prologue
Beste lezers,
ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Er is de laatste jaren zoveel gebeurd. Dingen die ik heb willen verdringen maar ook dingen die ik me met veel liefde herinner. Het is allemaal zo ingewikkeld om uit te leggen. Laat ik misschien eerst mezelf even voorstellen.
Ik ben Alice Catherine Branson. Ik heb heel mijn leven bij mijn moeder in een armzalig vuil kamertje in London gewoond. De eerste jaren van mijn leven herinner ik me niet meer. Net als bijna iedereen. Mijn eerse herinnering is die van mijn moeder die me in slaap zingt. Ze kon prachtig zingen,maar wilde dat niet toegeven. Ik moet een jaar of vijf geweest zijn,want we waren allebei nog gelukkig met wat we hadden. Vanaf dat ik zeven was,begonnen de problemen. Omdat mijn vader nooit geweten had dat ik bestond,ik was immers het gevolg van een onenightstand zoals ze dat noemen,trok mijn moeder zoveel mogelijk rijke mannen aan. Vieze,oude venten die zin hadden in een jong blaadje. Ja,mijn moeder was een prostituee. Het was de enige manier waarop we konden overleven. Ik ben nooit in haar voetsporen getreden,dat wou ze absoluut niet. Nee,ik werkte als dienstmeisje bij een rijke familie. Ze behandelden me goed en ook het loon was acceptabel.
Alles ging goed. Tot mijn moeder ziek werd. Niemand wist wat ze had. Ze had de ziekte waarschijnlijk opgelopen door haar beroep. Ik denk dat jullie het AIDS zouden noemen.
De ziekte was genadeloos. Mijn moeder takelde razendsnel af,zelfs de kleinste verkoudheid hield haar een week aan haar bed gekluisterd. Ik moest uiteindelijk mijn baan opzeggen om fulltime voor haar te zorgen. Op het einde was ze nog maar een schim van haar vroegere beeldschone zelf. Op haar sterfbed heeft ze me eindelijk opgebiecht wie mijn vader was. Daarvoor durfde ze het me nooit te zeggen. Mijn vader was niet belangrijk,antwoordde ze altijd als ik haar ernaar vroeg. Maar in haar laatste minuten,met haar laatste adem,heeft ze het me toch verteld. Je kunt je wel voorstellen dat ik het eerste niet geloofde toen ze me vertelde dat mijn vader niemand minder dan de beroemde consulterende detective Sherlock Holmes was. Om het me te bewijzen,toonde ze me de eerste en enige brief die ze ooit had ontvangen van de man. Hij schreef haar dat het hem speet dat de avond zo was moete verlopen en dat hij zou willen betalen voor de 'gevolgen'. Ze legde me uit dat hij dronken was geweest,met haar had gevreeën en haar daarna zonder nog een woord te zeggen had achtergelaten in een pub ergens in het centrum. Uit schaamte had ze hem nooit durven vertellen dat ze zwanger was geweest. Van mij.
Op dat moment nam ik me voor nooit naar hem toe te gaan. Hij leek me een harteloze,koude,zielige,zelfingenomen klootzak die gebruik maakte van zijn bekendheid.
Maar na moeder's dood ging het pijlsnel met me achteruit. Mijn oude baan kon ik niet meer tergkrijgen aangezien iemand de familie had verteld wat mijn moeder had gedaan voor de kost. Het nieuws ging razendsnel de stad door en niemand wou me nog aannemen. Samen met de kosten voor moeder's begrafenis,werden de kosten ondraaglijk. Met als gevolg dat ik de huur niet meer kon betalen en uit mijn kamertje werd gezet. Ten einde raad,besliste ik toch maar mijn vader te confronteren met zijn tot dan toe onbekende dochter.
Je ziet,mijn leven was niet echt het gemakkelijkste.
Zoals ik in het begin al zei,ik weet niet echt goed waar te beginnen. Is het begin het moment waarop mijn moeder Sherlock Holmes ontmoette? Of toen ze haar laatste adem uitblaasde? Misschien is het begin wel het moment waarop ik met mijn hart in mijn keel aanbelde aan 221B Baker Street. Ja,misschien moet ik daar maar beginnen. Ik zal beginnen op het moment dat ik mijn vader voor het eerst zag. Het moment waarop de grote Sherlock Holmes ontdekte dat hij meer familie had dan zijn broer Mycroft. Het moment waarop twee levens verstrengeld raakten en voor altijd drastisch zouden veranderen.
Genoeg gepraat nu,tijd om aan te vangen. Laat me jullie een verhaal vertellen over een meisje. Een meisje met blonde krullen en diepblauwe ogen. Een meisje dat nooit had gedacht de dochter te zijn van een geniale detective. Een meisje dat nooit had gedacht verliefd te worden op de beste vriend van haar vader. Een verhaal dat begint met de woorden
Ik was twintig en belde aan bij 221B Baker Street.
Yours sincerely,
Alice Catherine Branson.
Reageer (7)
Awesome!
ik ga zeker de rest lezen =^^=
1 decennium geledenXx. <3
het is echt prachtig geschreven een van de eerste verhalen waarbij het al op een echt boek begint te lijken. prachtig gewoon XXX
1 decennium geledenEcht mooi geschreven! Ik neem een abo!
1 decennium geledenWauw, ik ben blij dat ik hier een abo op heb!
1 decennium geledenJe schrijft geweldig, alleen moet je wel tussen de komma en het volgende woord wel een spatie doen. Anders leest het wat vreemd.
Heel snel verder, en je hoeft me niet te waarschuwen, want ik kijk om de minuut op mijn mail!
Wowowowowowoowow * valt van stoel af en merkt het niet maar gaat gewoon verder* WOWOOWOOWOOWOWOOW *merkt dat ze op de grond zit en kwijlt slurpt en gaat terug op stoel zitten met open mond* Wat een superverhaal ik dacht zo van hmm scherlock holmes dat is niets voor mij maarja proberen maar he
1 decennium geledenen het is gewoon SUPERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
Heel Snel Verder Pleassee(flower)