95

Morgen was Justin jarig. Morgen al! De tijd ging echt ontzettend snel. Morgenmiddag zouden Christian en Caitlin komen en rond vijf uur Chaz, Sadie en Ryan. Er kwamen nog meer mensen uit Canada, maar die zouden met Pattie zijn. Ik was té vrolijk. Je wilt wel weten waarom hé? Ja, Justin dus ook. Ik was het alleen niet van plan om het te vertellen. Ik bedoelde, tegen hem dan. Ik was zo vrolijk omdat Justin morgen jarig is. Ja, het klonk echt dom. Maar ik werd altijd vrolijk van verjaardagen, de laatste tijd. 'Ik ben morgen nog vrolijker dan vandaag. Dat je het alvast weet.' Verbrak ik de stilte tussen mij en Justin. We zaten SpongeBob te kijken. 'Waarom?' Vroeg hij. 'Omdat jij jarig bent en omdat Sadie er is.' Legde ik uit. Justin kreunde. En nee, niet omdat hij het leuk vond. In tegendeel, hij vond het totaal niet leuk. Sadie + Jessica = een hyperactieve uitbarsting. Ja, inderdaad. Een hyperactieve uitbarsting. 'Oké. Maar ik wil niet dat Caitlin zich alleen gaat voelen omdat jullie zo samen zijn.' Hij keek me serieus aan. 'Kijk, ik ken haar niet zo goed weet je wel.' Zei ik. Ik had eigenlijk niet zo veel zin in Caitlin. Ik kende haar niet en wist ook niet of ze aardig was of niet. Die avond in Canada hadden we wel gewoon normaal gepraat. Maar mensen veranderen, en misschien is ze een bitch geworden. 'Alsjeblieft. Jess. Ik wil niet dat zij heel de dag op een stoel gaat zitten en niks doen.' Zei hij. Ik vond het niet leuk als Justin mij iets opdroeg en ik MOEST het doen. Ik MOEST het doen, omdat Justin meestal boos werd of geïrriteerd. En ik wilde het niet wéér verpesten tussen ons. 'Kijk. Ik heb iets gehad met haar. Ik heb van haar gehouden. Ik houd nog steeds van haar, maar niet zoals ik van jou houd.' Hij pakte me hand vast en speelde met mijn vingers. 'En ik wil ook niet dat ik Christian gaat zeuren.' 'Ik ga wel aardig tegen haar doen, aangezien ze toch eerder is dan Sadie.' Zei ik om een einde aan het gesprek te maken. Maar waarom moest Justin zeggen dat hij van haar hield?