The Story Of The Last Vampire 21

How To End The Vampire Age

‘Ach, ik vind het wel knus hierzo’ Zei Sivica terwijl ze op bed ging zitten, Krad schoof voorzichtig achteruit, het idee dat Sivica op zijn bed zou plassen was te levendig in zijn hoofd.
‘Oh kijk niet zo’ lachtte Sivica, ‘Ik ben net al naar de wc geweest, ik maak me meer zorgen om jou blaas!’
Hierop haalde Krad zijn schouders op, hij had een sterke blaas, die zou het wel houden tot de avond viel.
Zuchtend leunde Sivica naar achteren op het bed, ‘weetje wat ik me soms afvraag?’ Vroeg ze kijkend naar het plafond.
Krad keek haar aan, ‘Waarom het plafond hier zo smerig is?’ antwoordde hij sarcastisch doelend op de schimmelplekken en spinnenwebben in de hoek.
Lachend stompte Sivica zijn schouder, ‘dat ook ja, maar nee, ik vraag me af wat er met de rest van de volbloed vampiers is gebeurd’
Bijna onmerkbaar krulde Krad zijn lippen op en liet zijn tanden gevaarlijk zien. Als Sivica geen vampier was geweest met scherpe ogen dan had ze het snelle, kleine gebaar niet eens gezien.
Abrupt ging Sivica omhoog zitten en draaide zich naar Krad die nog steeds half onder de dekens lag, ‘Wat was dat!’ vroeg ze dwingend. Zo’n reactie had ze niet verwacht op haar vraag.
‘Niks’ mompelde Krad en hij draaide zijn hoofd weg van Sivica. Ze pakte echter zijn kin vast en trok zijn hoofd weer terug. ‘Jij weet het! Jij weet wat er is gebeurd!’
Zwijgend sloeg Krad haar hand van zijn kin af. Hij staarde haar een paar seconden aan en wendde toen zijn ogen weer af. ‘Er zijn dingen die jonge vampiers als jij niet horen te weten’ zei hij somber.
Sivica was van slag door deze verdrietige Krad en nam weer afstand van hem terwijl ze recht ging zitten en naar de grond staarde. Ze fronsde haar wenkbrauwen in gedachten.
‘Jij bent zowat net zo oud als ik’ mompelde ze. Even zuchtte ze en keek naar Krad. Na even te hebben getwijfeld verschoof ze rustig en porde Krad in zijn zij, ‘schuif eens op’ zei ze hem.
Krad keek haar aan en deed wat ze zei waarna Sivica naast hem ging liggen.
‘Ik weet alleen nog dat het huis in de brand stond’ Zei Sivica. ‘Ik ben de enige die naar buiten kon komen’
Krad sloeg zijn arm om haar heen terwijl hij haar aankeek, ‘Dat spijt me,’ mompelde hij.
‘Wil je mijn vraag eerlijk beantwoorden?’ vroeg ze terwijl ze terugkeek.
Even dacht Krad na en knikte toen. Sivica knikte terug en dacht even na, ‘Het was een massamoord, of niet soms?’
Krad keek haar aan terwijl ze deze vraag stelde, Sivica haar ogen straalden kracht uit, zelfverzekerdheid en schoonheid, ze had een sterke wil en wilde deze vraag echt weten, wat het antwoord ook zou zijn.
Krad knikte, ‘De mensen vonden de volbloed vampiers te gevaarlijk, ze begonnen een slachting, staken de huizen in brand en schoten ons neer met zilveren kogels, dat gebeurde natuurlijk allemaal overdag, wanneer we bijna niet konden verdedigen of vluchten.’
Sivica luisterde aandachtig, ‘Dan weet ik wie de moorden heeft geleid, Ik heb zijn trofeeën gezien, honderden vampiertanden...’