The Story Of The Last Vampire 20

It Was Just A Greeting!

En zoals verwacht kwam Krad de volgende dag zijn bed ook niet meer uit.
Blijkbaar had hij de hele nacht op de wc gezeten, Sivica zwoer dat ze niet wist hoe het kwam dat Krad ineens ziek was. En ze wist ook écht niet waar dat flesje rozenparfum vandaan was gekomen.
Dus die dag lag Krad in bed te snurken terwijl Sivica zich verveelde.
Iets wat Bacara niet beviel omdat Sivica een vreemde gewoonte had wanneer ze zich verveelde. Ze werd hyperactief.
‘Hoi Bacara’ Hoorde hij links van hem, Bacara draaide zijn hoofd maar zag niks, ‘Hoi Bacara’ Hoorde hij toen rechts en hij draaide zijn hoofd naar recht, maar opnieuw zag Bacara niks.
Met gefronste wenkbrauwen draaide hij zich compleet om, maar ook achter hem was niks te zien.
‘Wat…’ Mompelde hij, Sivica mocht dan wel een vampier zijn, maar zó snel kon zelfs een vampier zich niet voortbewegen naar zijn mening.
‘Hooooi Bacara!’ hoorde hij opnieuw, dit keer achter zich en hij draaide zich met een schreeuw om.
Er was niks te zien.
Stampend baande hij zich een weg naar de kamer van Krad, hoe Krad met Sivica om kon gaan wist Bacara niet, maar hij kon het in ieder geval NIET! En hij was het nu al zat.
Grommend smeet hij de deur open en hoorde tevreden de deur met een klap tegen de muur aankomen.
Geschrokken zat Krad in één keer overeind.
‘Wat.. Wie?’ Mompelde hij met half geopende ogen, ‘Bacara, Sivica, wat doen jullie?’
Bij het horen van de naam Sivica draaide Bacara zich om, achter hem stond Sivica met een grote grijns.
‘Hoi Bacara’ Zei ze onschuldig.
‘Jij…’ Zei Bacara dreigend en hij pakte Sivica bij haar schouders vast, ‘Blijft de rest van de dag hier!’ Bij het zeggen van de zin duwde hij Sivica langs hem en de kamer van Krad binnen waar ze struikelend op het bed landde.
Grijnzend keek ze omhoog naar een verbaasde Krad.
‘Hoooi Krad..’ Giebelde ze en Krad zuchtte, ‘Wat heb je nu weer gedaan?’ was de vermoeide vraag.
‘Ik groette Bacara gewoon!’ was haar simpele antwoord, opnieuw gepresenteerd met een brede grijns.
‘Zo’n twintig keer ja!’ gromde Bacara en hij pakte de deurknop vast waarna hij de deur dichtsmeet en op slot deed.
‘Hé!’ Zei Sivica verontwaardigd, ‘Wat nou als ik moet plassen!’ Schreeuwde ze naar de dichte deur.
Bacara die achter de deur stond grijnsde en deed de sleutel in zijn broekzak, ‘Dat is nu Krad zijn probleem!’
Krad, die al de hele nacht met Sivica opgescheept had gezeten slaakte een zucht, ‘Oh kom op! Dat is niet eens eerlijk!’