The Story Of The Last Vampire 18

I Am Not Gay!

De weken vlogen voorbij, Sivica en Krad merkten beide dat ze toch meer voor elkaar waren dan vrienden, Bacara kon het niks schelen, die liet “de jeugd” hun gang wel gaan.
Hoewel hij het best jammer vond dat Krad nu minder werkte dan voorheen, wist ook hij dat er niks aan te doen was.
Als Krad niet wou werken was dat toch echt zijn eigen keuze, en hé dat betekende ook dat hij minder te doen had ’snachts! Nu hij er zo over nadacht, was het toch iets goeds dat Krad niet zoveel meer werkte!

‘Bacaraaaaa’ Galmde het plots zeurderig door de werkplaats heen, Bacara gromde en stopte met zijn kruiswoordpuzzel, ‘Wat moet je?’ antwoordde hij fel en in een knipper van zijn ogen stond plots Sivica voor hem, ‘Wil je Krad aan het werk zetten!?’
Bacara keek verbaasd naar Sivica tot hij plots haar haren zag, door de war gegooid en vol met klitten. ‘Hij wil mijn haar kammen maar bakt er niet veel van!’ fluisterde Sivica naar Bacara.
Bacara ademde diep in, ‘JEETJE SIVICA, VIND JE OOK NIET DAT KRAD, EEN BEETJE EEN HOMO IS!!??’
Sivica sprong een meter naar achteren terwijl ze met haar vingers in haar oren porde om ze weer aan het werk te krijgen en keek verbaasd naar Bacara terwijl hij weer verder ging aan zijn kruiswoordpuzzel. ‘Ja hallo! Wat moet ik nou! Je helpt me niet hoor’ zei Sivica toen ze weer was bijgekomen van de schrik.
Plots hoorden beide vampiers een deur dichtslaan en kwam Krad met een rood hoofd tevoorschijn, de haarborstel nog in zijn hand, ‘Hier Sivica, deze vond ik, je kan hem wel gebruiken je haar ziet er niet uit’ probeerde hij om te verbergen dat hij haar haren had geprobeerd te kammen.
Met grote ogen nam Sivica de haarborstel aan en keek Krad na terwijl hij weer wegliep en de deur met een klap achter zich dichtgooide, ‘jeeeeeej’ juichde Sivica stilletjes en ze stikte Bacara zowat in een knuffel, ‘Dankjeweeeel’
‘oké genoeg! Ik zet je aan het werk!’ zei Bacara en hij gooide zijn pen neer, als Sivica en Krad met elkaar knuffelden was het prima, met hem? Niet prima!
‘KRAD! KOM HIER MET JE LUIE REET! IK HEB EEN MISSIE VOOR JULLIE!’ schreeuwde Bacara en opnieuw vloog Sivica een meter naar achteren uit schrik.
Krad kwam de deur weer uitgelopen waar hij zojuist naar binnen was gegaan en slaakte een zucht, ‘Denk je soms dat ik beweging nodig heb ofzo? Zeg dat dan meteen als ik in dezelfde kamer met je ben!’
Sivica keek van Krad zijn hoofd naar zijn tenen en toen weer omhoog maar bleef steken bij zijn buik, ‘Nou…’ begon ze maar Krad kapte haar af met een grom, ‘Dat is geen buikje! Dat komt door mijn nieuwe riem!’ zei Krad vol overtuiging en Sivica besloot om er maar niks meer van te zeggen.