Hoofstuk 3

Yara:
Ik zie dat hij naar de trap loopt en mijn rugzak pakt. Hij gooit hem in een hoek. ‘Hier, dan kan je wat doen als je je verveelt. School is belangrijk’ zegt hij. Ik ren naar de tas toe en kijk in de vakjes. Mijn mobiel en ipod zijn weg. 'Waar zijn mijn ipod en mobiel?' vraag ik hem. 'Niet bij jou. Je mobiel is vernietigd want anders kunnen ze je vinden en je ipod ligt volgens mij boven.' zegt hij onschuldig. 'WAAROM MAG IK MIJN IPOD NIET HEBBEN? IK KAN ER NIKS RAARS MEEDOEN!' schreeuw ik naam hem. Hij haalt zijn schouders op.
‘Waarom doe je hier aan mee?’ vraag ik hem. Hij zegt niks. ‘Hoe oud ben je? Waarom zit je niet op school? Waar zijn jou ouders? Waarom doe je dit?’ vraag ik hem daarna.
Hij mompelt iets. Het klinkt als "Je wilt niet weten hoe oud ik ben". Met die woorden stapt hij de kamer uit. Ik probeer de deur open te trekken, maar hij doet hem snel op slot. Oké. Deur gaat naar binnen open. Dat moet ik zeker weten onthouden. Ik geef het op, en ga voor het raam staan. Ik kijk er doorheen. Zou het lukken als ik het raam insla? Nee. Daar zijn de tralies te dik voor. Geen vijl bij me. Zuchtend draai ik me om, en laat me zakken tegen de muur aan. Ik wil geen huiswerk maken. Ik wil hier uit! Dan kijk ik om me heen. Woah, geen kleding. Ik begin te gillen.
Daarna zit ik een paar uur niks te doen. Gewoon naar de muur te staren en me te vervelen. Dan krijg ik honger. Dorst had ik niet. Ik had al wat water gedronken uit de kraan in de badkamer. Mijn maag begint te grommen. ‘Ik heb honger.’ Gil ik naar boven in de hoop dat ze me horen. Het boeit me even niks dat ik onbeschoft ben, ik ben hier ontvoerd zonder reden en ik word gek.

Caspar;
Ik hoor Yara roepen dat ze honger heeft. Ik krijg de opdracht om wat eten te maken. Ik gooi het eten in een bord, en loop naar de kelder toe. Ik haal de deur van het slot af, en zet het eten neer. Ik vond het echt jammer dat we dat meisje moesten ontvoeren. Maar ja, we moesten toch iets doen? We wouden niet verliezen. Mooi niet.

Yara;
Ik kijk naar het eten. 'Er zit toch geen vergif in hè?' vraag ik. 'Nee hoor,' helemaal op, en de jongen pakt het bord vast. 'Hoe heet jij?' vraag ik.
‘Caspar.. ‘ zegt hij.Hmm, vreemde naam. Niet echt iets voor deze tijd, bedenk ik me. Ik sta op, en ga op mijn bureau zitten. Ik plaats mijn handen naast me. 'Zo, Caspar, wat doe ik hier? Waarom hebben jullie me ontvoert. Waarom heb ik nog steeds honger.' voeg ik er een beetje arrogant aan toe. Tja. Ik werd chagrijnig als mijn eten op is, en ik heb nog honger.