014 Paranormal Activity

Jacob p.o.v

Daar zat ze onbeweeglijk in de schommelstoel met haar hoofd gebogen naar de grond. Ik zette een stap in de deuropening en haar hoofd schoot omhoog en keken me met lege ogen aan.
‘He’s coming’ zei ze fluisterend en verdween alsof er een wind was gepasseerd en ze mee werd getrokken. Ik keek verbijstert naar de plaats waar ze zonet nog gezeten had. Ik sloot de deur en liep terug naar beneden. Iedereen keek me aan, ik had een uitdrukking op mijn gezicht die ik niet kon plaatsen.
‘Jake, we moeten haar paard vinden en snel’ zei Bella angstig en keek me bang aan.
‘Wie was die man in de spiegel eigenlijk?’ vroeg Emmett en plots had ik iedereens aandacht.
‘Dat was haar broer Lukas, die haar tevens ook heeft vermoord’ zei ik stilletjes. Iedereen keek medelevend maar niet naar mij maar gewoon om hun heen. Alsof ze dachten dat Katherine het zou zien. We moeten iets doen.
‘Kunnen we nu niet gaan?’ vroeg Jasper en sloeg zijn armen om Alice die versteend voor zich uitkeek. Iedereen stemde in en we liepen naar buiten. Kim, Rachel en Emily hadden hun vesten aangetrokken en liepen achter ons aan. We spreiden ons in groepjes, ik ging met Seth en Nessie. We liepen met zen drieën een kant op, waar moesten we beginnen? We liepen over boomstammen, heuvels, rotsen maar nergens was er een paard te bespeuren.
‘Jake?...’ vroeg Seth plots paniekerig. Ik draaide me om en keek hem vragend aan.
‘Waar is Ness?’ vroeg hij in paniek. Ik keek om me heen en inderdaad Nessie was weg.
‘Ness?!’ begon Seth te roepen. Ik wist dat de andere ons niet zouden horen want we waren wel heel ver.
‘Nessie?!’ riep ik en we renden richting de bosrand. We kwamen op een kleine heuvel en verderop zag je Nessie, bij een pracht van een paard. Hij was prachtig maar erg groot, hij was iets van mijn hoogte en ik was al groot. Seth rende naar Nessie toe en nam haar in zijn armen en prevelde steeds laat me nooit meer zo schrikken. Ik keek naar het paard en zag dat hij een speciale riem om zijn borst had met daar in het midden een soort halve steen had. De ketting. Het paard keek me aan met zijn helder bruine ogen. Seth nam zijn mobiel tevoorschijn en begon te bellen. Het paard bleef me aankijken en ik staarde terug. Ik werd verstoord door de andere die erbij kwamen. Ze keken het paard bewonderend aan, maar hij keek alleen maar naar mij.
‘Hij is echt prachtig…’ zei Rosalie en wilde naar hem toe stappen maar hij zette alleen woest stappen naar achter. Alice wilde hem ook aaien maar hij steigerde en sloeg met zijn benen naar Alice. Hij keek iedereen woest aan behalve ik en galoppeerde de heuvel af.
‘Fijn vinden we hem, jagen jullie hem weg’ zei ik boos. Ik keek in de richting vanwaar het paard verdween en keek toen iedereen aan.
‘We moeten hem terug vinden’ en ik liep al weg. Iedereen volgde me maar hield afstand. We liepen terug het bos in en volgde de hoefsporen van het paard. Na een tijd kwamen we bij een veld vol met prachtige orchideeën. Hij stond rustig te grazen en zag me niet.
‘Ga jij maar’ zei Sam rustig.
‘Wij blijven wel hier’ zei Carlisle. Ik liep heel voorzichtig het veldje op en bijna meteen schoot het hoofd van het paard omhoog. Ik liep heel voorzichtjes op hem af. Hij keek me schuin aan. Toen ik 2 meter voor hem stond keek ik hem twijfelend aan. Hij keek terug en deed iets wat ik nooit gedacht had dat hij zou doen…