Alice In Drugsland

Er was eens, lang, lang geleden(maar niet zo lang als jij denkt) een prinses die Alice heette. Alice was een rasechte trut. Ze was beeldschoon, maar haar karakter was… niet zo mooi. Ze had een bleke huid, rode lippen en prachtig, lang, bruin haar. Haar beste vriend was een homoseksuele weerwolf die Lucian heette. Ze had hem ontmoet in het bos. Al haar andere vrienden(daar had ze er veel van) waren omhooggevallen trutjes en hun drugsverslaafde vriendjes. Zelf had Alice ook een vriendje: Evoy, Evoy was een echte prins. Blond, gespierd en razend knap.
Net als Alice had hij een ‘moeilijk’ karakter (wat pasten die twee toch goed bij elkaar.) Op een dag zag ze de affiche van een hippe fuif. Alice wou er persé naartoe, maar ze mocht niet van haar vader. Wat jammer toch, want iedereen ging er naartoe, ze kon deze fuif écht niet missen. Ze was al druk op zoek naar een jurk, maar omdat ze maar geen toestemming kreeg, ging ze naar de lokale heks, die zou vast wel een drankje hebben om haar vader te overtuigen.
“Dag heksje, ik ben op zoek naar een drankje om mijn pappie te overtuigen om mij toch naar de FarFarAway-party te laten gaan.”
“Wel lieve Alice, ik zou je graag helpen, maar helaas kom ik nog een kruid te kort.”
“Dat geeft niet, ik stuur Lucian wel om het te gaan halen, welk kruid is het?”
“Monnikskap.”
“Ok, ik regel het wel.”
Alice ging Lucian zoeken, en gaf hem de opdracht het kruid te zoeken. Wat Alice niet wist, is dat weerwolven eigenlijk geen Monnikskap verdragen… Arme Lucian, hij wou wel, maar kon het kruid niet aanraken.
“Maar zèg, waarom gaat dat nu niet?! Zo kan ik Alice niet onder ogen komen!” Lucian bedacht een plan, hij zou zijn roze wantjes aandoen zodat het kruid zijn huid niet raakte. Zo lukte het hem wel om het kruid te plukken en hij keerde vrolijk en al zingend ‘ Het is zo fijn, om gay te zijn’ terug naar Alice.
De heks kon dus het drankje maken, Alice was dus zeker dat ze naar de fuif kon gaan.
Nu stond er haar een belangrijkere opgave te wachten: een jurk vinden in de solden. Ze belde haar beste vriendin Amy op, en samen gingen ze op pad. Jammer genoeg waren de solden al even bezig, en waren er geen mooie jurken meer. Door het vele lopen was een van haar hakken afgebroken, en de andere werd kapotgebeten door een chihuahua, nu moest ze zonder schoenen verder. In een van de laatste winkels vonden ze uiteindelijk toch nog een jurk, niet de goedkoopste, maar wel zeer mooi.
Hij was ravenzwart, haar slanke wespentaille werd er extra door benadrukt, als ze hem aanhad was ze gewoon enorm sexy, iedere jongen op het feest zou naar haar kijken, en willen dat ze met hem samen was. Het enige waar ze geen rekening mee had gehouden, was dat de heks niet de meest bekwame was, en dat het drankje daardoor zeer snel uitwerkte.
Toen ze thuiskwam was haar vader al niet meer onder invloed van het drankje, en ze mocht niet naar de fuif. Wat nu? Wegsluipen dan maar. Ze besloot te wachten tot middernacht, om dan, als iedereen sliep, meegenomen te worden door Evoy. Ze hoorde dat er een steentje tegen het raam werd gegooid, dat was het teken dat zij en Evoy hadden afgesproken. Ze liep dus zo snel als ze kon naar het raam en gooide het open.
“Evoy!” riep ze.
“Ja, ik ben hier,” riep haar redder.
“Heb je een touw bij?” vroeg ze
“Nee,” antwoordde Evoy “Moest dat dan.”
“Ja, dat moest. Moet ik soms naar beneden vliegen?” zei Alice
“Kun jij vliegen?” vroeg Evoy “ Dat wist ik niet.”
“Natuurlijk kan ik niet vliegen.” antwoordde Alice kwaad, terwijl ze Evoy verwenste omdat hij zo een dom blondje was.
“ Ga jij maar een touw halen en kom dan zo snel mogelijk terug. ” beval ze.
“ Natuurlijk schatje, des te sneller ik je terug zie des te beter.”
Ze smolt en dacht in zichzelf “Soms kan hij toch zo charmant zijn.” Dat was ze echter snel vergeten toen ze een uur op hem moest wachten, maar uiteindelijk kwam hij dan toch.
“ Sorry, sorry,” Zei hij “ ik ben verdwaald”
“Hoe kan dat nu?” vroeg Alice “Je bent hier al honderd keer geweest.”
“Ik was de weg kwijt.” antwoordde hij beschaamd.
“Kom, gooi dat touw nu maar naar boven.” zei Alice terwijl ze dacht: “ Wat een kieken is hij toch, hij mag blij
zijn dat hij knap is, want van zijn hersenen moet hij het niet hebben.”
Evoy gooide het touw naar boven en Alice maakte het vast aan haar bed. Ze trok eens aan het touw en
toen ze zag dat het stevig vast zat, klom ze naar beneden. Daar stond Evoy haar al op te wachten met een grote glimlach “Je hebt een mooi kleedje aan.” zei hij terwijl hij haar bewonderend aankeek en nog eens lachte omdat ze zijn lief was en niemand haar kon inpalmen.
Eenmaal aangekomen op de fuif werd Alice enthousiast onthaald door al haar vrienden en zoals Alice verwacht had keek elke jongen op het feest naar haar met een blik die boekdelen sprak. Ze wilden allemaal wel in de schoenen van Evoy staan.
Na al dat dansen kreeg Alice dorst en ze stuurde iemand om een drankje te halen. Even later liet ze haar drankje ergens staan terwijl ze druk bezig was met het bespreken van haar laatste kappersbezoek, toen een of andere gek besloot om een rare, kleurloze vloeistof toe te voegen aan Alice’ drankje. Toen ze even niet keek draaide Giovanni het flesje open en goot het in het glas van Alice. Dat zal toch geen GHB geweest zijn zeker? Helaas, dat was het wel. Alice dronk even later van haar drankje en na een tijdje begon Alice suf te worden. Ze herkende niemand meer. Het draaierige gevoel werd steeds erger, en voor ze het wist viel ze flauw. Oeps, overdosis. Giovanni en zijn vrienden probeerden haar te ontvoeren, omdat ze voor haar een mooie som losgeld konden ontvangen….
Toen ze in de vochtige, vuile schuilplaats van Giovanni en co. aankwamen, viel haar in het schaarse licht op hoe mooi de donkere ogen van Giovanni waren, en hoe gespierd zijn borstkas wel niet was. Waarom had ze eigenlijk iets met Evoy? Hij was blond en té glad. Misschien wel gespierd, maar een enorme flirter. En hij gaf alleen maar om het koninkrijk dat zij later zou erven.
Helaas voor Alice, schoten Lucian en Evoy haar te hulp.
Ze kwamen echter te laat. Er was Alice misschien nog niks overkomen, maar ze had het Stockholm syndroom en was tot over haar oren verliefd op Giovanni.
Evoy werd daardoor zo kwaad dat hij de waarheid eruit flapte en zei: “Denk je nu echt dat ik iets geef om zo’n omhooggevallen trut als jij? Ik ben dus wel gay hé, eigenlijk ben ik verliefd op Lucian.”
“Echt?!” schreeuwde Lucian blij.
Evoy en Lucian huppelden vrolijk weg en werden naderhand een koppel.
Giovanni en Alice werden ook een koppel. Haar vader wilde eerst niet dat ze trouwde met zo’n louche kerel, maar uiteindelijk gaf hij toch toe (onder invloed van een drankje van de heks, die inmiddels beter had leren toveren.)
Giovanni en Alice werden koning en koningin en regeerden (meestal) rechtvaardig over het koninkrijk.
En ze leefden nog lang en gelukkig.


Dus kleine pubertjes:
- Blijf uit het bos, je zou er wel eens een homoseksuele weerwolf kunnen tegenkomen(Die zijn eigenlijk ongevaarlijk, maar toch.)
- Laat je drankje nooit onbewaakt achter op een fuif (Het zou je wel eens je lief kunnen kosten.)