Fourty-seven

"Mygod, ik schrok me echt dood.." Samen met Justin naast me vertellen we nog eens wat er nou precies gebeurt was. Justin is een schat, hij hielp me heel lief, ookal wist hij voor geen meter wat hij moest doen. Haha, echt genius hoe hij in paniek schoot, en die grote ogen van hem! Cuteness rocks! "Nouwja, in ieder geval gaat alles goed met me." Eindig ik ons verhaal. Even denk ik dat Justin naar me knipoogt, maar dan ga ik twijfelen want zijn hoofd staat niet meer naar mijn kant. Jeez, ga ik me nou ook al dingen verbeelden? "Zullen we nog even wat gaan doen boven voor je straks weer weg moet?" "Doe maar rustig aan, Maritt blijft gezellig eten. Als zij dat wil tenminste?" Komt Pattie ertussen. "Leuk!" roep ik misschien iets te snel, maar gelukkig loopt Justin al voor me uit naar de trap. "Ze passen goed bij elkaar." hoor ik mijn moeder nog zeggen tegen Pattie, en ik hoop dat Justin het niet heeft gehoord. Waarschijnlijk niet, want hij kijk niet op of om en loopt dood gewoon zijn kamer in. Moet mijn moeder dat nou persé zeggen? Ik rol met mijn ogen en loop naar Justin. "Haha, waarom rol je met je ogen?" vraagt Justin half lachend aan me. Fock! NEEEE DAT MOCHT HIJ NIET ZIEN! Snel probeer ik iets te bedenken en ik voel me rood worden. "Niks hoor." zeg ik zo dood normaal mogelijk, maar dat werkt niet helemaal want Justin zegt sarcastisch: "Nee, helemaal niks." Hij steekt zijn tong uit. Ineens voel ik mijn mobiel trillen. Ik pak hem tevoorschijn en kijk van wie het berichtje is. Onbekend.. Haastig open ik het bericht en dan hap ik naar adem.