Hou je mond, of anders..

Hermelien zat in de leerlingenkamer samen met Remus. De verwarring was er nog steeds, maar ze had besloten het op het moment even te negeren. Op dit moment besloot ze maar te genieten van het tussenuur. De meeste van de 5de jaars waren naar buiten gegaan om van het lekkere weer te genieten. Maar Hermelien wou wat tijd alleen met Remus. Toen schoot haar plotseling iets te binnen. 'Ik ben mijn boek vergeten in de bilbiotheek. Ik ben zo terug'. Hermelien rende de leerlingenkamer uit naar de bibliotheek toe. Ze kwam aan bij het tafeltje waar ze het vorige uur gezeten had toen ze Sneep tussen de boekenkasten door zag lopen. Ze besloot hem te negeren en wou de bibliotheek uitlopen, maar zag dat Sirius naar binnen liep. Hermelien verstopte zich gauw tussen de boekenkasten en zag Sirius naar Sneep toe lopen. 'Hey Sniffelus', zei hij, 'ben je ooit eens naar het Krijsende Krot geweest?' Sneep schudde zijn hoofd en keek hem wantrouwig aan. 'Als je er vanavond heen gaat dan zal je iets ontdekken wat je al heel lang wilt weten. Ik ga niet vertellen wat, maar geloof het is het waard'. Sirius grijnsde. 'Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat je een bange schijterd bent en niet durft. Sneep liep rood aan. 'Natuurlijk durf ik wel! Ik zal er zijn!', zei hij boos. 'Mooi, vanavond om half negen er is een gang onder de beukwilg er zit een knop waarmee je hem kan uitzetten. Zorg dat je een stok hebt want als je het probeert met een vinger raak je die hoe dan ook kwijt', zei Sirius en draaide zich om en liep toen de bilbiotheek uit. Hermelien was geschokt, nu was het zeker dat vanavond Sneep er achter ging komen dat Remus een weerwolf is. Met tranen in haar ogen rende Hermelien de bilbiotheek uit. Ze wist niet waar ze naartoe moest gaan, maar vond zichzelf na een tijdje gerent te hebben bij de boom waar ze samen met Remus een hele ochtend gezeten had. Ze balde een vuist en stompte ermee tegen de boom. 'Au, dat was niet zo slim', zei Hermelien hard op. 'Nee inderdaad, waarom zou je die arme boom pijn doen', hoorde ze toen een bekende stem achter haar zeggen. Geschrokken draaide ze zich om en daar stond Sirius. 'Ik heb je wel gezien in de bibliotheek en ik weet ook dat je mijn gesprek met Sneep hebt afgeluisterd. Je houd je mond of anders..' Sirius gooide zijn toverstaf in de lucht die een rondje draaide en Hermelien volgde het helemaal met haar ogen. Hij grijnsde nog heel even en liep toen weg. Ze konden zijn lach, die best erg op hondengeblaf leek, nog van verre horen..