Hoofdstuk 58.

Denise p.o.v
Vandaag zouden Ryan en Chaz naar me toekomen. Gisteravond zouden ze zijn geland. Justin was nu weg om hun op te halen. Christian zat nog altijd iedere dag naast me. Er werd op mijn deur geklopt. Toen hij werd open gedaan sprong Chaz te voorschijn. "DENISEEEEEEEEEE" schreeuwde hij en hij rende op me af. Hij gaf me een knuffel en keek me toen pas aan. Je zag hem schrikken. "wat is er?" ik keek hem aan. "ik had gedacht dat je er beter uit zal zien" zei hij en hij keek naar de grond. "Chazzie toch, sorry?" zei ik en ik keek hem zielig aan. "hee, hoe is het met je?" ei Ryan en hij gaf me ook een knuffel. "het gaat beter" zei ik en ik meende het echt. Sinds ik wist dat iedereen hierheen zal komen voelde ik me iets beter. "gaan we morgen naar het strand?" vroeg Chaz. Ik knikte. "ik heb honger" zei Ryan opeens. "wie gaat er mee?" vroeg hij. "ik blijf wel bij Denise, gaan jullie maar" zei Chaz. Ze liepen weg en Chaz bleef bij me. "Chaz, ik wil niet meer" zei ik. Ik moest tegen iemand vertellen wat ik wilde. "hoe bedoel je?" vroeg hij en hij keek me aan. "ik wil dit alles niet meer" zei ik. "bedoel je...dat je dood wilt?" hij begon steeds zachter te praten. "ik weet niet niet meer, Chaz, het ene moment wil ik blijven leven en vechten, het andere moment wil ik gewoon weg" zei ik en ik begon te huilen. "je mag niet weg, ik hou van je, je bent mijn beste vriendin" zei Chaz. "ik weet het allemaal gewoon niet meer, daarom wil ik naar het strand om na te denken" ik was nog steeds aan het huilen. Ik zag dat Chaz ook moest huilen. "het mag niet D, je moet vechten, voor mij, voor al je vrienden" zei hij. "ik weet het maar het is gewoon allemaal zo moeilijk, het is zo..zo.." ik kwam niet meer uit mijn woorden. Ik wist niet hoe ik uit mijn woorden moest komen en zei daarom maar niks. "ik blijf gewoon vanaf nu altijd bij je, net als Christian en Justin. Maar als hun weggaan zal ik er zijn" zei hij. "dat is het niet Chaz, de kanker verspreid zich" bracht ik met moeite uit. Hij wist niks te zeggen. Er rolde een traan over zijn wang. Ik gaf hem een knuffel en hield hem vast. "je bent de beste Chaz" zei ik. "mar wat nu?" vroeg hij voorzichtig. "nog meer chemokuren en alles nog erger of meer" zei ik. Ik probeerde mijn tranen op te houden maar het lukte niet, ze bleven over mijn wangen stromen. Ik was zo blij dat ik het aan iemand had verteld.