O.O4

‘We zijn er.’ Mam parkeerde de gloedhete auto op het midden van de weg en stapte uit. Een auto raasde voorbij en toeterde even, omdat ze het er duidelijk niet mee eens waren. Het kon mam echter niks schelen, want haar zus bleek in zicht te verschijnen en het gegil wat daarna volgde was gewoon bijna niet bij te houden. ik keek toe hoe mijn moeder mijn tante omhelsde en elkaar trots aankeken.
Ik stond een beetje om me heen te kijken en nam de straat in me op. Het was een redelijke straat met redelijk grote huizen. De voetpaden waren redelijk schoon en de bomen waren groen. Het klinkt misschien raar, maar in Los Angeles waren de bomen meestal bruin door de warme temperaturen. Ze kregen daar dan ook niet genoeg water, terwijl ik wist dat het hiet vaak genoeg regende..
Mam en Sandi hadden elkaar losgelaten en Sandi richtte zich nu op mij. ‘Daar is het knapste meisje van de familie.’ Ik keek haar even geschokt aan. Hoorde ze dat niet over haar eigen dochter te zeggen?
‘Samen met Cait dan,’ herstelde ze zichzelf snel, terwijl ze naar me toestapte om me te omhelzen. Haar knuffel stelde echter niets voor en niet veel later stond ik alweer los van haar. ‘Sorry liefje, Caitlin is er nog niet!’
Ik haalde nonchalant mijn schouders op en hoorde toen wel een hele bekende stem. ‘Juul, as a live and breath!’ Ik keek grijnzend op naar waar ik het geluid vandaan hoorde en zag mijn neefje – die maar een jaar jonger was dan ik – staan. Christian was echt een schatje en we hadden altijd wel contact gehouden. Ik liep meteen naar hem toen en omhelsde hem.
‘IK HEB JE GEMIST!’ zei ik vrolijk, toen ik hem weer losliet. De laatste keer dat ik hem had gezien was een aantal jaar geleden en toen was hij kleiner en veel schattiger, maar niet ter min. Hij bleef schattig. Chris had een behoorlijk hoog knuffelgehalte en ik kon het ook niet laten om hem nog een knuffel te geven. Hij grijnsde en ontblootte zijn tanden vrolijk.
‘Maar CHRIS. Waar zijn je ozo bekende brackets gebleven?’ vroeg ik hem verbaasd en hij grijnsde. Hij vertelde dat jongens van vijftien en zo knap als hij geen beugel meer nodig hadden en ik lachtte vrolijk om zijn opmerking. Hij grijnsde, pakte mijn hand vast en trok me mee naar de achtertuin.
‘We hebben een zwembad! Het is echt zo cool! We kunnen zwembad-partys geven enzo!’ grijnsde Christian, terwijl hij me naar het zwembad leidde.
‘Zozo vriend. Gaan we nu al voor de feestjes?’ Vroeg ik hem grijnzend en hij keek me lachend aan.
‘Sinds Caitlin hoorde dat je zou komen, probeert ze haar populairiteit zwaar te behouden. Ze geeft veel feestjes, is nog liever op school en hangt rond met bijna iedereen. Ze weet hoe voor een party-kind je bent en is dan ook bang dat je haar onderuit zal helpen.’ Met grote ogen keek ik Chris lachend aan. Christian knikte en glimlachte. ‘Jup, je bent een soort van angst die ze nooit uitspreekt, ghehe.’
Ik keek even naar het zwembad. ‘Ik had nooit verwacht dat ze zó zou denken.’
Christian haalde zijn schouders nonchalant op. ‘Kom op, elk beetje normaal meisje zou een angst voor je kweken. Je feestjes waren altijd een van de beste in LA. En ze is ook nog eens bang dat je achter haar vriendje aangaat.’
‘Dat vriendje van haar?’ Chris knikte. ‘No way. Ik ga daar niet achter aan. Ik heb hem gezien en geloof mij, het is mijn smaak niet.’