Winter

winter

Ik ben dol op de winter. Joya niet. dat begrijp ik niet. Winter is toch juist leuk? Als er sneeuw is kun je van alles doen, sneeuwballen gooien, sneeuwpop maken, en als je geluk hebt ga je op wintersport. Ik ga elk jaar op wintersport, joya niet, en jammer vind ze het ook niet.

om me heen doemen de witte punten van de bergen in Oostenrijk op. ik heb echt weer zin om op mijn ski's te staan. lucie hijgt in mijn nek. 'lucie hou op!' roep ik. daarna roept lilly meteen 'nee hoor lucie, je bent héél lief!' geirriteerd kijk ik lilly aan. 'ik zei niet dat ik lucie niet lief vond.' soms is lilly zo irritant. als lilly lief is noem ik haar loeloe. ik weet niet waarom, maar sinds ze geboren is is dat zo. ik was 5 toen lilly geboren werd.

als we bij het hotel aan komen, voel ik met helemaal plakkerig. 'mam!' roep ik. 'ik ga even douchen!'. snel pak ik wat schone kleding, en ren de douche ruimte in.

als de eerste waterstralen over mijn rug glijden, schiet de gedachte van de fiets weer in mijn hoofd. zou hij er nog steeds staan? of had nu, in de vakantie, iemand hem mee genomen? in mijn hoofd fantaseerde ik over hoe het meisje van de fiets er uit zag, maar dat was best wel moeilijk. had ze blond haar of bruin, zwart of rood, of had ze het in een felle kleur als groen of roze. blauwe of bruine ogen. was ze groot of klein? op dat moment kwam mijn moeder de badkamer in. ik schrok op uit mijn gedachte.'kom je er nou eens uit?'mijn moeder kijkt me boos aan.'je staat nu al een uur onder de douche.' ik draai de douche uit en sla mijn handoek om. mijn moeder is inmiddels al weg gegaan. ik loop naar het rek waar mijn kleding aan hangt. plotseling verlies ik mijn evenwicht op de gladde vloer. met een smak val ik op de grond. ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar er zit een best wel grote wond op mijn knie. met wat w.c. papier dep ik de wond af. met mijn handdoek om mijn middel ren ik naar mijn moeder toe. mijn moeder is verpleegster, dus ze kan me vast wel helpen. 'mam!' gil ik door de hotel kamer. 'ja!' hoor ik vanuit het kleine keukentje. snel ren ik naar haar toe. ik laat haar mijn wond zien. 'jeetje' zegt mijn moeder. 'dat is een flinke wond'. ze pakt haar tas en haalt daar een pleister uit. 'mam' zeg ik ' ik wil helemaal geen pleister' maar met haar dunne vingers plakt ze hem er toch op. shit nu moet ik weer de hele dag met zo'n dieren pleister van lilly lopen. gelukkig houd ze niet zo van barbies. hoe ik niet met zo'n pleister rond te lopen.

's avonds voor ik ga slapen trek ik de pleister er voorzichtig af. verbaasd kijk ik naar mijn wond. het lijkt net alsof het de vorm heeft van de letter J. grappig want ik heet julien. ik gooi de pleister weg en ga slapen.