003~

Cesc Fabregas

4 maart 2008

Oke concentreer je nog even, de wedstrijd is zo voorbij. Op dat moment kreeg ik de bal aangespeeld. Ik nam de bal aan en draaide open. Ik bekeek de afstand tussen mij en het doel. Dit moet te halen zijn. Ik gaf een harde trap tegen de bal en hij vloog zo het doel in. Ik vloog Robin om de hals en keek hem met een grijns aan. “Voor Nia.” Zei ik. “Voor Nia!” Riep Robin en we richtten ons naar het publiek. Het publiek begon automatisch harder te juichen. “Kom, nog even te gaan!” Riep Arsene en Robin en ik renden naar onze eigen helft.

“Geweldig gespeeld Fabregas.” Zei Arsene in de kleedkamer. Ik keek hem met een glimlach aan. “Mede dankzij jou hebben we AC Milan uitgeschakeld en zijn wij door in de kwartfinales van de Champions League.” Zei hij met een glimlach. Ik knikte maar wat, het enige waar ik nu aan denk is Nia. Ik wil terug naar Londen, ik wil naar het ziekenhuis. We zijn hier nu een week en ik wil écht weer bij haar op bezoek gaan. “Ik snap dat je naar Nia wilt, maar wees blij! Je hebt gescoord, gescoord voor haar!” Zei Robin en hij gaf me een stoot tegen mijn arm. “Ja ja.” Zei ik en ik glimlachte even. De jongens zijn allemaal heel bezorgd om me, ze denken dat ik de druk van Nia haar coma niet aan kan. “Cesc je hoeft je niet groot te houden, we weten allemaal dat je het moeilijk hebt met Nia. Maar onthoud wel dat we een team zijn. We staan allemaal voor je klaar.” Zei Nicklas en hij knoopte zijn overhemd dicht. “Ik weet het.” Zuchtte ik. Het enige wat ik op dit moment wou is bij Nia zijn..