011

Met veel tegenzin pak ik mijn spullen bij elkaar om richting thuis te gaan. Gerard houd me nauwlettend in de gaten terwijl ik mijn spullen pak. ‘Zal ik met je meelopen?’ vraagt hij met zijn wenkbrauwen lichtelijk opgetrokken. ‘Hoeft niet hoor.’ Ik had er geen behoefte aan dat hij ook maar enig vermoedde zou krijgen van mijn thuissituatie. Hij keek vervreemd naar me of het raar was dat ik het niet wilde maar ik liep al richting het halletje. ‘Bedankt voor alles’ ik gaf hem een bescheiden knuffel maar hij begon me innig te zoenen. ‘Tot snel schat’ zegt hij met een lieve glimlach en opent de deur voor me. Toen de deur werd gesloten voelde ik de stress al weer toeslaan, ik moet weer terug naar de tweede gevangenis. Met een onnatuurlijke tegenzin slenter ik over de stoeptegels en ik kom steeds dichterbij. Als ik de deurknop in mijn hand heb zucht ik nog een diep en toen ik de deur opende werd mijn vermoeden bevestigd. Het was één grote teringzooi, het no mans land in Ieper was er niets bij. Het aanrecht stond vol met vuile borden en de grond was verspreid met kleding, zo erg was het nog nooit geweest. Steve rende half naakt door het huis en bij het zien van de woonkamer viel de druppen die de emmer deed overlopen. Stampvoetend loop ik naar boven, ja ik wist waar ik het monster kon vinden. Met een klap zwaait de deur tegen de kast aan, geschrokken gaat het monster rechtop in bed zitten. ‘Weet je wat voor een teringzooi het beneden is?!’ Ze wreef over haar gezicht en keek me schaapachtig aan. ‘Lauren doe rustig.’ ‘RUSTIG? MOET IK RUSTIG DOEN?’ Ik ging over mijn toeren, het kan niet langer zo, er moet iets gaan veranderen. ‘GODVER, ik moet een heel gezin hier opvoeden en IK moet RUSTIG doen?!’ mijn ademhaling versnelde en mijn hoofd moet zo rood geweest zijn als een tomaat. De stemming van het monster veranderde en ze ontpopte zich als een waar monster. ‘HOUD JIJ JE GROTE BEK MAAR EENS DICHT!’ ze zwaaide met haar arm en een klap nestelde zich op mijn wang. ‘JE BENT GEK!’ schreeuwde ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomde. Ik laat mijn tas op mijn bed ploffen en stop er nog meer spullen in, de oplader van mijn mobiel, mijn mp3-speler en nog wat spulletjes dat ik kreeg van mijn vader. Met agressieve gedachten in mijn hoofd bleven mijn tranen stromen en Mallory staat vragend in mijn deuropening. ‘Wat doe je?’ vraagt ze met een scheef hoofd. ‘Rot toch op!’ ik duw haar aan de kant en storm van de trap. Het voelde zo fijn de voordeur dicht te slaan, weg van al de ellende. Ik was vrij, eindelijk vrij.

Het begon al donker te worden en ik voelde me niet echt op mijn gemak. Sommige kerels keken me net iets te lang aan terwijl ze voorbij liepen, ik keek steeds maar snel de andere kant op maar ik kreeg er de rillingen van. Ik pakte mijn mobiel en bladerde door mijn contactenlijst. Ik bleef hangen bij de G. Ik drukte mijn mobiel zachtjes tegen mijn oor en tranen stroomde weer over mijn wangen. Aan de andere kant hoorde ik een zachte vriendelijke stem me begroeten. ‘Gerard.. ik weet niet waar ik heen moet.’ Zeg ik paniekerig en een zijn stem klonk nu bezorgd. ‘Waar ben je?!’ ‘In het park..’ ‘Blijf rustig oké, ik ben zo snel mogelijk bij je.’ De verbinding werd verbroken en alleen trillend op een bankje blijf ik zitten. Het werd steeds rustiger op straat, niemand liep meer voorbij. Ik drukte mijn tas tegen me aan en sloot mijn ogen. De brok in mijn keel wilde maar niet verdwijnen.. Twee warme lippen zochten de mijne, ik deed mijn ogen niet open, ik genoot enkel van het moment. Ik voelde de stof van zijn vest over mijn blote armen glijden en de kou in mijn lichaam verdween. ‘Kom lieverd’ hij pakte mijn tas en slingerde hem over zijn schouder. Ik opende voor het eerst weer mijn ogen en zijn ogen keken me liefkozend aan. Hij deed zijn vest uit en legde hem over mijn schouders, bij mij was hij heel lang. Hij sloeg zijn arm om mijn schouder en liet me mijn tranen laten. Bijna bewusteloos beland ik op zijn bank, in elkaar gedoken in een hoekje. Zijn handen streelde me, alsof hij de pijn weg wilde nemen. Ik voel zijn warme adem bij mijn oor en zachtjes fluistert hij. ‘Wat is er meisje? Waarom ben je weg gelopen?’