Chapter 26: Reaching Draco

"En wat is het vonnis?" vroeg Ron toen we bij ze aan tafel gingen zitten. "Vanavond strafwerk schrijven in haar kantoor." zuchtte Harry. Ik ging express aan de kant van de tafel zitten die naar Draco keek. Ik moest hem op een of andere manier seinen. Ik bemoeide me niet met het gesprek tussen Harry, Ron en Hermelien. Ik bleef naar Draco kijken, misschien een beetje opvallend. Na een minuut of vijf keek hij eindelijk op. Ik probeerde met mijn blik te laten zien dat hij me moest volgen. Hij keek terug naar zijn bord en toen weer naar mij. Tenminste zo leek het voor iedereen, maar ik wist dat hij knikte. Ik gaf hem een kleine knipoog en mengde me toen in het gesprek. "... geen praktijklessen, daar moeten we echt iets aan doen hoor." zei Hermelien. "Inderdaad. Dat mens is gek. Het ministerie is gek." mompelde ik terwijl ik op m'n broodje kauwde. Toen ik mijn broodje ophad verliet ik de tafel met het excuus dat ik nog boeken moest halen in de leerlingenkamer. Ik hoopte dat Draco een beetje subtiel achter me aan zou komen, in plaats van meteen op te springen als ik weg ging. Ik besloot om naar de plek te gaan van onze eerste kus. Daar wachtte ik een tijdje. Toen kwam hij aanlopen met zijn charmante glimlach en zijn handen in z'n broekzakken. "Waarom moest ik je volgen?" vroeg hij toen hij dicht bij me stond. "Ik kan vanavond niet komen." zuchtte ik. Zijn glimlach trok weg. "Hoezo niet?" "Strafwerk van Omber." zuchtte ik nogmaals. Hij zuchtte nu ook. "Kon je jezelf weer eens niet gedragen?" vroeg hij met een ondeugende glimlach. "Ik vertelde alleen maar de waarheid." antwoordde ik. "Als je hebt gezegd dat ze eruit ziet als een pad heb je zeker de waarheid verteld." grinnikte hij. "Had ik eigenlijk moeten doen, maar nee. Ik zei dat Voldemort terug was." Hij schrok van die naam. "Hoe weet jij dat zo zeker?" vroeg hij met een boze ondertoon die hij probeerde te verbergen. "Omdat ik Harry toevallig geloof." zei ik tegen hem. Ik was een beetje gefrustreerd. "Oké, oké." zei hij toen hij merkte dat ik boos begon te worden. Hij glimlachte en mijn boosheid ebde een beetje weg. "Geloof je me niet?" vroeg ik fluisterend. "Natuurlijk geloof ik je." fluisterde hij terug terwijl hij mijn handen beetpakte. "We maken nog wel een nieuwe afspraak." fluisterde ik voordat ik mijn lippen op de zijne drukte. "Daar houd ik je aan." zei hij toen hij onze kus brak. Ik glimlachte. Hij draaide zich om en wilde weglopen, maar ik pakte zijn pols. "Hey Draco.." begon ik. Hij keek me vragend aan. "zie ik je morgenochtend hier? Om dezelfde tijd als vanochtend?" Een glimlach verscheen. "Ja, dat lijkt me een goed idee." zei hij met een knipoog. Ik liet zijn pols los en hij liep weg. Ik keek hem na tot hij de hoek omliep. Vrolijk draaide ik me om en vertrok ik naar de leerlingenkamer. Natuurlijk moest ik niet echt boeken gaan halen, maar ik kon mijn leugen maar beter goed uitwerken.