Terug

~Tanya~

‘Tanya?’ vroeg Kate. Ik was zo blij om haar te zien en liep naar haar toe en omhelsde haar. Ze snikte hevig. ‘Ik heb je zo gemist Tanya’ zei ze. ‘Ik jou ook Kate, jullie allemaal’ zei ik. Ik werd omstebeurd omhelsd en zodra iedereen was geweest zag ik ze stralen. Ze waren blij dat ik Caius niet vermoord had denk ik. Ik keek Edward aan en hij knikte. ‘Hoelang volgen jullie mij al?’ vroeg ik. ‘Lang genoeg om te weten dat we je moesten stoppen, wat dacht je wel Tanya?! Caius vermoorden?! We snappen dat je boos was maar dat ging echt te ver!’ zei Kate. Achter me schrok Alec, hij wist natuurlijk niet wat ik van plan was geweest voordat ik hem had gevonden. ‘Was je dat echt van plan Tanya?’ vroeg hij, ‘Dan ben ik blij dat ik je gevonden heb, want dat had je niet overleeft’ ‘En daar zijn wij jou weer dankbaar voor Alec’ zei Carlisle. ‘Geen dank’ zei Alec. Langzaam liepen we met zijn alle Volterra uit. Gelukkig maar want ik vond dit geen fijne plek. Alec en ik hadden het hele verhaal vertelt. De enige die niet luisterden waren Edward en Alice, want die wisten het waarschijnlijk al. Die twee liepen te ruzieen wie er met de auto richting het vliegveld ging, het enige wat vast stond was dat Alec en ik achterin gingen zitten. Ik werd er gek van dus dacht ik; Anders laat je Kate toch ook achterin zitten en Eleazar en Carmen voorin? ‘Dat kan ook’ mompelde Edward. Uiteindelijk was er toch maar voor mijn plan gekozen. Emmett, Rosalie en Garret hadden al een blauwe ferrari gestolen om hier heen te komen, dus ging Esmé bij hun in de auto. De rest rende naar het vliegveld. Zodra ze hadden besloten rende iedereen zo hard als ze konde naar het vliegveld zodat we ongeveer tegelijk aankomen. En we kwamen ook tegelijk aan. De vliegreis duurde lang, maar gelukkig zat ik naast Alec. Rosalie, Esmé en Bella deden alsof ze sliepen. En de rest wees steeds de stewardessen af die vroegen of ze iets wilden. Konden die mensen nou nooit stoppen met zeuren?! Edward grinnikte, afluisteraar. Kon hij nou nooit uit mijn hoofd blijven?! ‘Nee, dan moet je maar niet zoveel denken’ grapte hij. ‘Doe niet zo grappig Edward’ zei ik. ‘Dat doe ik niet’ zei hij. ‘Edward, laat Tanya met rust’ zei Bella. Edward stopte meteen met plagen, wat een schoothondje. Hij grinnikte weer. Ik keek hem boos aan. Twee uur later kwamen we aan in Port Angeles. We renden meteen door naar het huis van de Cullens. Waar iedereen ging zitten. Mijn ogen en die van Alec waren donker. ‘Wil je jagen?’ vroeg ik. Hij knikte en we schoten het bos in. Al snel hadden we een groep herten gevonden. Ik had er al drie op en zat behoorlijk vol. Ik keek naar Alec die zijn tweede hert leegzoog met een vies gezicht. Ik lachte ‘Je raakt er aan gewent hoor’ zei ik. ‘Dat had je al vertelt maar ik denk dat dat nog even gaat duren’ zei hij.
Snel rende we weg richting het huis van de Cullens, hand in hand.