002

Een nieuwe stad. Dat hoort toch opwindend en leuk te zijn? Maar waarom voel ik die opwinding en vreugde dan niet? Ik voel me achtergelaten en alleen. al mijn vrienden wonen 200 km van me vandaan. Als ik niet van mijn ouders had gehouden was ik bij Tessa blijven slapen. Maar helaas houd ik zielsveel van ze en ben met ze mee verhuisd. Tim mijn vriendje. Nou eigenlijk ex-vriendje omdat hij het uithad gemaakt. Omdat het toch niet zou werken op lange afstand. Je weet dat soort verhalen wel. En wat hij me nu heeft meegegeven is een leeg gat in mijn hart. Een gapend groot gat dat af en toe brand. Grimmig kijk ik naar buiten terwijl we huizen voorbij rijden. Forks, wat een naam. Niemand kent het en wij gaan er wonen. Het was zo anders als waar ik vandaan kwam. Daar waren ze niet zo zuinig op de natuur als hier. Ik druk mijn mp4 speler op een ander liedje en leg mijn hoofd tegen het koude glas. De huisjes waren best knus en gezellig. Ik kon hier wel aan wennen. Alleen het maken van nieuwe vrienden zou me wel zwaar afgaan. Mijn oudere broer Pim zag het allemaal al helemaal voor zich. Nieuwe meiden om te versieren en nieuwe vrienden en een nieuwe studie. Zaterdag zou ik 17 worden. en mijn ouders wilde koste wat kost het huis dan af hebben. Enige wat we hoefde te doen was inrichten. En ze hadden nog 3 dagen. Pim en ik hadden het huis nog niet gezien. maar na de verhalen van mijn ouders moest het wel een kasteel zijn. We rijden een lange weg in omringt door dikke eiken. Het pad was van grint en knisperde onder de wielen van de auto. voor ons doemt een groot huis op. mijn ouders hadden geen woord overdreven. Op de beneden verdiepen waren een paar grote ramen. Pap parkeerde de auto op een eigen parkeerplaats en we stappen uit. ik doe mijn mp4 uit en doe hem in mijn broekzak. Ik sms Tessa over het huis en loop met mijn ouders mee. naast het huis was een groot grasveld omringt door een lage heg. Daar omheen was een groot bos. Het leek me maar niets om hier ’s avonds rond te lopen. Gelukkig stonden overal lantarenpalen. De vrachtwagens met onze spullen zouden over een paar uur komen. mijn vader opent de deur. Voor ons doemt een gigantische hal op met daarin een grote glazentrap naar boven. oké best eng!
‘Mari, jij en Pim moeten nog vechten om een kamer’, zegt Mam. Meteen rennen Pim en ik naar boven. als ik een opendeur zie ren ik ernaar toe. Het valt me meteen op dat er een veranda op zit.
“VAN MIJ’, gil ik en ik kijk de kamer rond. er zat een eigen badkamer bij en een inloopkast. Niet dat ik zoveel kleren had. er stond al een groot 2 persoonsbed in. maar goed ook want mijn oude was nogal stuk. Voor de rest was er genoeg ruimte voor mijn spullen. Maar eerst kreeg ik een nieuwe vloer en mocht ik bepalen wat voor kleur muren ik wilde. Pim komt mijn kamer in en kijkt jaloers rond. hij mocht dan wel 3 jaar ouder zijn maar dat wilde niet zeggen dat hij de mooiste kamer mocht.
‘Mijn badkamer is groter’, zegt hij als hij mijn badkamer bekijkt.
‘Fijn voor jouw’, zeg ik droog en ik open de grote deur ramen naar het veranda. Het was een beetje somber weer. of was
dat normaal hier? Mijn kamer keek uit op het grasveld en het donkere bos erachter. Het maakte me wel een beetje nieuwsgierig.
‘Mari en Pim de verhuiswagens zijn er’, roept mijn vader.