#54

Justin
Bezweet liep ik het podium af terwijl ik nog even naar mijn fans zwaaide. Het ging echt goed vanavond en daar was ik wel blij om. Toen ik het podium afliep stond Lucy al op me te wachten. Ze klapte even toen ze mij zag. Lachend liep ik op haar af terwijl ik haar knuffelde. ‘Echt supergoed.’ Zei Lucy toen. ‘Dankje.’ Lachte ik. ‘Heb je nog last gehad van die twee eeh.. “nietsnutten”?’ grinnikte ik toen. Lucy knikte. ‘Ja, ze kwamen naar me toe. Maar ik heb ze toen weer weggejaagd.’ Lucy trok een tevreden gezicht. Ik moest lachen. ‘Ik heb een idee.’ Zei ik opeens. ‘Ik doe net alsof ik toch voor Chaz en Ryan’s kant kies en dan gaan ze mij het hele plan uitleggen. En dan weet ik wat ze van plan zijn en kunnen we het voorkomen.’ Ja, ik vond het echt een slim idee van mezelf. Lucy schoot in de lach. ‘Ryan en Chaz zijn inderdaad dom, maar zo dom denk ik niet.’ Ik haalde m’n schouders op. ‘We kunnen altijd proberen toch?’ ‘Dat kan.’ Knikte Lucy. Toen was ons gesprek afgelopen want Chaz en Ryan kwamen aanzetten. ‘Goed man.’ Zei Chaz en hij klopte even op mijn schouder. ‘Thanks.’ Zei ik. Ik keek naar Lucy en Ryan en Chaz die even een gemene blik met elkaar wisselden. Ik schudde even lachend m’n hoofd. ‘Jongens, kunnen jullie echt niet normaal tegen elkaar doen?’ Lucy keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘En meisje.’ Zuchtte ik. Lucy’s waarschuwende blik veranderde in een glimlach en schudde toen haar hoofd. ‘Nee, dat kan niet.’ Ik keek Ryan en Chaz afwachtend aan maar ook zij schudden hun hoofd. ‘Nee, ze is raar. Wij doen niet normaal tegen rare types.’ Zei Ryan. ‘Beter raar dan saai toch?’ zei ik terwijl Lucy’s hand vastpakte en er even in kneep. Lucy keek me even dankbaar aan. ‘Beter cool dan raar, toch?’ Zei Ryan toen. Ik wilde m’n mond openen om iets terug te zeggen maar Lucy keek me aan en schudde toen haar hoofd. ‘We gaan onze tijd niet verspillen aan zulke losers, kom.’ Ze liep weg en trok me mee. Stiekem baalde ik er wel van dat mijn twee beste vrienden en mijn vriendin elkaar niet uit konden staan. Ik stond er zo de hele tijd tussenin en ik had geen zin om telkens weer voor scheidsrechter te gaan spelen. Misschien ging ik nog wel een keer met Ryan en Chaz praatten. Ze konden toch wel begrijpen dat Lucy eigenlijk helemaal niet zo erg was. Nee, Lucy was geweldig. En zij kenden Lucy niet dus ze konden daar helemaal niet over oordelen. Ze kenden alleen de Lucy van vroeger, maar Lucy was veranderd. Ja, dat ging ik doen. Ik zou morgen even met Chaz en Ryan gaan praten want dit moest echt stoppen. Ik zuchtte even en zag toen Scooter op mij aflopen. ‘Goed gedaan, jongen.’ Complimenteerde hij mij. Ook kwam ik even later m’n moeder tegen die ook vond dat ik het supergoed gedaan had. Toen zo ongeveer iedereen me complimentjes gegeven had gingen we met z’n allen weer op weg naar het hotel.