Volterra

~Bella~

Toen we uit het vliegtuig stapten renden we meteen door naar onze huurauto.
Edward en ik namen de auto richting Volterra, Alice en Jasper namen een omweg naar Volterra en Carlisle en Esmé namen een rechtstreekse weg naar Volterra. Dat deden we zodat Tanya onze geur minder snel rook. De Denali clan gingen via het water naar Volterra, want Alice had gezien dat als hun eerder kwamen Tanya meteen weg vluchte. Nu kwamen ze dus later dan ons aan. In de verte zag ik Volterra al liggen. Ik rilde toen ik het zag. Ik dacht meteen weer aan toen Edward me verlaten had. Edward zag het en wist waarschijnlijk waar ik aan dacht. Hij legde zijn hand op die van mij en ik hield hem stevig vast. Ik keek in zijn ogen en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. ‘Had Alice ook gezien waar Tanya zo staan?’ vroeg ik. ‘Ze wacht in een steegje, daar zou Caius morgen langs lopen’ antwoorde Edward. ‘Weet je ook welk steegje?’ ‘Nee, maar zodra we haar geur ruiken vinden we haar wel’ antwoorde hij. Tien minuten later kwamen we bij de poort van Volterra. Het was zeven uur ’s avonds en er liep geen mens meer op straat. Het was akelig stil op straat. Ik rook Tanya’s geur nog niet. Ik wou verder lopen, maar Edward stopte me.
‘We hebben hier afgesproken met Carlisle en Esmé, en als ze op tijd zijn ook met Alice en Jasper’ zei hij. ‘Maar wat als Tanya als ziet of ruikt?’ vroeg ik. ‘Dat doet ze niet, want wij ruiken haar dan waarschijnlijk eerder’ antwoorde hij. Een kwartier later kwamen Carlisle en Esmé ook aan. ‘Denk je dat Alice en Jasper optijd komen?’ vroeg ik aan Edward. ‘Ik weet het niet, maar als ze er over twintig minuten niet zijn gaan we Tanya zoeken’ antwoorde hij. Twintig minuten later waren ze er nog steeds niet tot we plotseling werden gebelt. ‘Alice? Waar blijven jullie?’ vroeg Edward. ‘Oke, dat zouden we doen’ zei hij en hij hing op. ‘Alice heeft gezien dat Tanya twijfelt over haar beslissingen, ze weet het even niet meer.’ zei hij. ‘Alice zei dat we moeten wachten tot haar teken.’ ‘Hoe lang moeten we volgens haar nog wachten dan?’ vroeg Esmé. ‘Teminste tot hun er zijn, ongeveer een half uur’ antwoorde Edward. Terwijl we wachten op Alice en Jasper waren we plannen aan het bedenken hoe we Tanya konden stopen. Het beste plan tot nu toe was door haar vast te houden en haar inpraten over hoeveel pijn ze ons zou doen als zij vermoord zou worden. Waarschijnlijk zou ze ontkennen dat ze dood ging maar dan bleven we praten over wat Alice had gezien. Twintig minuten gingen om, waarin we allemaal opties bedachten over hoe we haar moesten stoppen en wat we moesten doen als het mis ging. Er kwamen steeds meer twijfels tot dat Alice weer belde. ‘Ja?’ zei Edward. ‘Wat? Oke, ik zal het zeggen’ zei hij. ‘Wat is er aan de hand Edward’ zei ik. Hij bleef stil. ‘Is er iets met Tanya gebeurt?’ vroeg ik. ‘Ja, ze heeft haar plannen veranderd…’ zei hij. ‘Wat dan?’ vroeg ik weer. ‘Ze…ze is verliefd geworden’ zei hij. ‘Verliefd?’ vroeg Carlisle. ‘Hoezo verliefd?’ vroeg hij weer.