WS ~ 26

(Bill)

We kwamen net van David. Het was best pijnlijk Nyree weer achter te laten. Het was een vreemd gevoel te weten dat ze er nog steeds zou zijn als we terug thuis zouden komen.

“Wezen shoppen?” vroeg ik glimlachend toen Tom en ik Nyree en mam in de keuken aantroffen. “We moesten toch iets doen nadat jullie ons de hele dàg aan ons lot overlieten,” lachte ze breed. Ik had die lach zo gemist.

“Draai eens rond,” lachte Tom. Ze zette het glas neer, stapte achteruit en draaide een rondje. Ze droeg een donkere hoge skinny-jeans met een rij van vijf knopen op haar middel. Het zalmroze topje en de zwarte katoenen blazer die ze erop droeg accentueerden haar magere lichaam. “We gaan vanavond naar de kapper,” glimlachte mam.

Ze leek echt helemaal herboren. Ik zag Tom lachen. Hij had me daarstraks in de auto verteld over vannacht. Ik had het stiekem pijnlijk gevonden dat ze naar Tom was gegaan, maar uiteindelijk kon ze zichzelf toch niet in twee delen en ze kon moeilijk tussen mam en Gordon gaan liggen.

“Ik ga even naar boven,” glimlachte ze, mam knipoogde samenzweerderig naar haar. “Het was echt geweldig haar te zien open bloeien vandaag.” Mam was zichtbaar opgelucht en blij. “Was het niet moeilijk haar buiten te krijgen? Ik bedoel, je weet nooit…”

“Het was best wel zwaar voor haar. Volgens mij was ze bang,” Ik beet op mijn nagels en proefde wat nagellak die afschilferde.

“Ik heb iets voor jullie,” Mama zweeg toen ze binnen kwam huppelen. Tom zette zijn lach terug op zijn gezicht. Hij was zichtbaar verzuurt na mam haar woorden.

Ze goot het zakje uit een liet de drie leren bandjes op het kookeiland vallen. “We hadden dit vroeger ook, weet je nog?”