WS ~ 25

(Nyree)

We zouden de komende dagen bij Simone en Gordon blijven. De jongens zouden nog weg moeten voor de tour/band en de kans was groot dat de politie nog langs kwam.

“Je bent al op,” zei hij en kwam naast me zitten. “Heb je nog kunnen slapen?” Ik knikte iets willekeurigs en trok het fleecedeken beter rond mijn schouders.
“Waarom ben jij al op?” vroeg ik. Hij lachte. “Je was weg, dus ik kwam kijken of alles wel oké was.” “Waarom zou ik niet oké zijn?”

Hij propte zijn handen in de zakken van zijn trui. “Ik kan wel een paar redenen bedenken,”

“Je hebt vast honger, ik zal wel ontbijt maken,” Hij stond op en strompelde met zijn eigen elegantiegehalte naar de keuken. “Tom?” Hij draaide zich om. “Sorry voor wat ik gisteren zei, over je haar en het verleden en zo. Ik bedoelde het niet slecht,”

Zijn witte tanden blonken toen hij lachte. “Maakt niet uit Nyr, ik begrijp het wel,” “Het staat je wel,” Ik betrapte mezelf erop dat ik moest lachen. Het voelde vreemd, misschien was het al te lang geleden.