O.O2

Hoe meer we in de buurt van Atlanta kwamen, hoe minder de temperatuur werd. het werd niet koud, maar van 30 graden naar 23 graden in een dag, merkte je wel degelijk. Atlanta had ook zeker meer wind, waardoor ik al snel gedwongen was om het raampje dicht te draaien.
‘We zijn er bijna!’ gilde mam nu, terwijl ze naar het bord, dat ‘Atlanta 25 miles’ aangaf, wees. Ik knikte, terwijl ik mijn voeten op het dashboard kastje liet leunen. Ik had wel geslapen, maar het was gewoon zwaar vermoeiend om een hele dag in de auto te zitten, alhoewel het prettig was om geen gezeik aan je hoofd te horen. Ik had dagenlang aan moeten horen, hoe hard iedereen me ging missen, terwijl ik wist dat ik lang niet gemist zóu worden. Ik was niet echt bekend om mijn ‘lieve’ karakter en besloot dat dan ook jarenlang vol te houden. ik was captain van het cheerleadings team en genoot van alle negatieve aandacht die het met zich meebracht.
‘ga je Michael niet missen, lievie? Waarom vroeg je hem niet mee?’ vroeg mam opeens en geschrokken keek ik haar aan. Mike. Hmm. Mijn lieve ex, we waren al weken niet meer bij elkaar, omdat de loser het nodig vond om me te gebruiken voor zijn populariteit. Iedereen dacht dat ik te blind was van verliefdheid om het te kunnen zien, maar ik had het door.
‘Euh – we broke up.’ Mompelde ik zuchtend, terwijl ik nog een snoepje in mijn mond propte en stug uit het raam staarde. Mam was altijd zeer gesteld geweest op Mike. Wat kon je ook anders als veertig jarige alleenstaande moeder met een rebelse tiener? Hij was knap, gespierd en over-beleefd, maar ja, hoe zou jij reageren tegen de moeder van je vriendin, die je alleen maar gebruikte voor de populariteit?
‘Ach liefje, maar waarom? Hij was zo lief voor je, hij was zo knap.’ Begon mam, terwijl ze de radio meteen zachter zetten. ‘Waarom heb je het uitgemaakt? Je komt na de zomervakantie toch weer terug.’ here we go. Ik moest haar gaan vertellen dat de jongen waar ze zoveel van hield, me voor loog, gebruikte en vreemd ging. Jup, dat had ze vast graag willen horen.
‘hij vond me niet leuk genoeg én nee, ik maakte het niet uit, maar hij.’ Ik loog. Ik loog glashard. Ik had het natuurlijk uitgemaakt, maar meer hinderlijk dan ooit. Ik had hem vriendelijk gevraagd me op te komen zoeken voor zijn wedstrijdje football en dat deed hij braaf. Toen had ik hem vriendelijk verteld dat hij zijn leven verder mocht gaan delen met het sletje waar hij mee vreemd ging en had hem verteld dat hij nog zwaar zal lijden onder het feit dat hij vreemdging. Hard, ik weet het, maar vreemd gaan is niet normaal.
En ik vind ook niet dat ik hem er zomaar mee moest laten lopen..

~~
Vinden jullie het goed?