Hoofdstuk 1 - 5

‘Bio.’ zuchtte ik.
Hij lachte vrolijk waardoor ik automatisch begon te glimlachen. Nog steeds ruste zijn hand op mijn arm en mijn huid leek in vuur en vlam te staan. Liam had geen idee wat hij met me deed.
Ik deed mijn mond open om wat te zeggen, ook al zou er alleen maar onzin uit komen, maar de bel snoerde me de mond. Zichtbaar teleurgesteld keek hij me aan. Hij gaf nog een kort kneepje in mijn arm en haastte zich naar zijn les. Verdwaast bleef ik achter.

De leraar biologie keek me ziedend aan toen ik nog net voordat hij de deur sloot de klas binnen schoot. Snel ging ik op mijn vaste plek naast Nadine zitten.
Meteen kreeg ik een vragende blik toegeworpen. Geërgerd rolde ik met mijn ogen en negeerde haar. Ze maakte een beledigd geluidje en ging daarna verder met haar werk.
Ergens vond ik het oneerlijk van mezelf haar hier niet in te betrekken. Ze vertelde mij ook altijd alles.
‘Goed, hij is inderdaad leuk.’ Fluisterde ik onhoorbaar. Bijna ongemerkt trok Nadine haar wenkbrauwen op, een triomfantelijk glimlachje sierde haar fijne gezicht.
‘Alleen leuk?’ Fluisterde ze nog zachter dan ik net had gedaan.
‘Een beetje erg leuk.’
‘Dan, waarom doe je er dan niks aan?’
Ik trok ongelovig mijn wenkbrauwen op.
‘Het word toch nooit wat, dat kan zelfs een blinde zien.’ Zuchtte ik.
‘Dan moet ik maar gauw naar de opticien.’
Ik zei niets meer, het was te stil in de klas geworden om nog ongemerkt verder te kunnen praten.