3.

Alles was goed, zoals ik had gezegd. Ik had nog even kennis gemaakt met Edward vrouw, Bella. Zijn broers en zussen waren verder niet thuis. Esmé, Carlisle vrouw was echt en moederlijk figuur. Ik was blij toen Jacob ons eindelijk naar huis bracht...

Carlisle's P.O.V
Cinthia was een vreemd meisje. Ze lek qua karakter wel wat op Alice. Vrij, vrolijk, eigenwijs... Alles aan haar was in orde, maar er was iets vreemds aan de hand. Er zat iets in haar bloed, het was niet slecht, maar ik wist niet wat het was. Jacob had me verteld dat ze op het strand was gevonden. Alsof ze uit de zee was gekomen. Vreemd. Alles was vreemd an dit meisje. Ze leefde, was geen wolf en was toch geen mens... Ik liep naar de boekenkast met de boeken over mythische wezens. Er moest iets instaan over meisjes zoals zij.

Zielen die gedoemd zijn om te zwerven reïncarneren in de vorm van een jonge vrouw. Wezens als dat groeien op met een moeilijke jeugd, om de koningin te gaan dienen. Ze kunnen haar alleen verlaten voor ware liefde.

Het bijzondere aan waternimfen is dat ze het water kunnen doen laten doen wat ze willen. Niemand moet ze kennen, niemand zal ze kennen.

Kon dat echt waar zijn? Was ze dat echt? Het was moeilijk te geloven, hoewel, ik was een vampier, Edwards dochter was een half-vampier, Jacob was een weerwolf. Waarom kon ze dan niet ook bijzonder zijn? Ik pakte de telefoon. 'Hallo Emily,'zei ik vriendelijk. 'Kan ik Cinthia even spreken?''Sorry, ze is er nu niet,'zei ze. 'Kun je zeggen dat ik heb gebeld? Het is nogal belangrijk,'zei ik. 'Natuurlijk, dag Carlisle.'Ik zuchtte en legde de telefoon weer terug.