#52

Justin
Lachend strompelde ik met Justin de kamer uit. We hadden net gegeten en tijdens het eten hadden we zout en peper in het drinken van Ryan en Chaz gedaan. En niet zo’n klein beetje ook. Nee, zo ongeveer de halve pot hadden we in hun drinken gestrooid. Het grappige was dat ze eerst niks doorhadden. Ze waren veel te druk bezig met hun pizza die volgens hun te klein was. Chaz had als eerste een slok van zijn drinken genomen. Hij had meteen een vies gezicht getrokken en al zijn drinken weer uitgespuugd, precies op de pizza. Justin en ik waren gigantisch in de lach geschoten. En zo dom als Ryan is, snapte hij er niks van en nam ook een grote slok van zijn drinken die hij daarna ook uitspuugde. Net zoals Chaz op zijn pizza. Nou, toen kwamen Justin en ik helemaal niet meer bij.

Lachend rende ik achter Justin de kamer uit. Ik hoorde Ryan en Chaz achter ons aan rennen. Justin pakte mijn hand en trok me mee een andere gang in. We renden tot het einde van de gang en gingen toen linksaf. ‘Hier, snel.’ Zei Justin terwijl hij een deur opende. Ik rende snel het kamertje in met Justin achter mij aan. Het kamertje was pikkedonker en ik zag geen hand voor ogen. Hijgend ging ik op de grond zitten terwijl Justin de deur op slot deed. ‘Gelukkig, we hebben het overleefd.’ Zuchtte ik. Justin grinnikte. ‘Nu nog wel. De volgende keer zullen ze ons denk ik niet zo snel laten gaan.’ ‘Gelukkig is Ryan best wel dom. Bij hem komt alles wat later aan.’ Lachte ik. ‘Dat is waar.’ Knikte Justin. ‘Waar zijn we eigenlijk?’ vroeg ik toen terwijl ik weer opstond en met mijn hand naar de lichtknop tastte. ‘Geen idee.’ Antwoordde Justin. ‘Waar zit dat ding in godsnaam?’ Ik streek met mijn hand over de muur. ‘Hier.’ Zei Justin en hij drukte op de knop. Het licht ging alleen niet aan. ‘Kapot.’ Zuchtte ik en ik ging weer op de grond zitten. Justin kwam naast mij zitten en ik merkte dat hij mij van opzij aankeek. ‘Moet je vanavond optreden?’ vroeg ik. Justin knikte. ‘Jep.’ ‘En zit ik dan met die twee nietsnutten opgescheept?’ Weer knikte Justin. ‘Fijn.’ Ik zuchtte geërgerd en keek toen ook opzij naar Justin. Ik kon nog net de contouren van zijn gezicht onderscheiden en zijn ogen glinsterden in het donker. Justin glimlachte naar mij. ‘Je overleeft het wel.’ Hij boog zich naar me toe en drukte een kus op mijn mond. Ik glimlachte terug. ‘Vast.’ Justin boog zich weer naar me toe en drukte weer zijn lippen op die van mij. Alleen deze keer duurde het langer. Hij streek met zijn tong langs mijn lippen en gewillig opende ik mijn mond. De vlinders vlogen wild in mijn buik heen en weer. Met mijn hand ging ik door zijn haar terwijl hij mijn gezicht streelde. Van mij had dit moment wel eeuwig mogen duren maar al na een paar seconden haalde Justin zijn lippen weer van de mijne af. ‘Ik hou van je, Lucy.’ Zei hij toen. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. ‘Ik ook van jou, Jus.’ Ik boog me weer naar voren en zoende hem terug. Wat hield ik toch van deze jongen. Hij was echt geweldig. ‘Zullen we maar uit dit hok gaan?’ vroeg ik nadat ik mijn lippen weer van de zijne afgehaald had. ‘Ik heb het niet zo op donkere ruimtes.’ Ik rilde even. Justin knikte, stond op, trok toen mij omhoog en drukte nog een laatste kus op mijn mond voor we het kamertje uitliepen.