Rohana's Story

Het begon al allemaal bij mijn geboorte. Mijn ouders hadden al 2 kinderen. Ik was maar een ongeluk dat heel hun leven verpest heeft. Men vader werd ontslagen de dag dat ik geboren werd en men moeder werd vreselijk ziek. Ik ben de reden van hun pijn. Jaren lang hebben ze me duidelijk gemaakt dat ik voor niets goed was, alleen voor dood te gaan. School was ook een ramp. Niemand mocht me, ik was het lelijke eentje dat de school tot schande bracht. Jaren lang werd ik geslagen. Tot er gewoon niets meer voor me over was om te denken dat ik daarvoor kon blijven vechten. Ik verzetten me niet langer en hoopte op een einde. Want iedereen werd toch gelukkiger als ik weg was? In het middelbaar werd het allemaal een beetje beter. Ik vond mensen die iets om me gaven. Maar niet veel later kwam ik erachter dat dat ook allemaal een leugen was , ze maakte foto’s van me als ik me omklede bij gym. Ze zette de foto’s op internet. Ze begonnen me ook te slaan. En mij te vernederen voor de hele school. Tot iemand door had wat er gebeurde. Hij belde meteen de politie. Niet veel later werd de beslissing genomen dat ik naar een pleeg gezin in België moest. Ik weet dat ik niets waart ben. En ik weet dat vrienden niet voor altijd zijn… Misschien zelfs voor nooit. Maar nu heb ik een reden om te vechten en nu zal ik er voor gaan.